паскуго́льваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паскуго́льваю |
паскуго́льваем |
2-я ас. |
паскуго́льваеш |
паскуго́льваеце |
3-я ас. |
паскуго́львае |
паскуго́льваюць |
Прошлы час |
м. |
паскуго́льваў |
паскуго́львалі |
ж. |
паскуго́львала |
н. |
паскуго́львала |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
паскуго́льваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
паску́да
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паску́да |
паску́ды |
Р. |
паску́ды |
паску́д |
Д. |
паску́дзе |
паску́дам |
В. |
паску́ду |
паску́д |
Т. |
паску́дай паску́даю |
паску́дамі |
М. |
паску́дзе |
паску́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
tsbm1984.
паску́да
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паску́да |
паску́ды |
Р. |
паску́ды |
паску́д |
Д. |
паску́ду |
паску́дам |
В. |
паску́ду |
паску́д |
Т. |
паску́дам |
паску́дамі |
М. |
паску́дзе |
паску́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
tsbm1984.
паску́дзінка
‘нягодніца’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паску́дзінка |
паску́дзінкі |
Р. |
паску́дзінкі |
паску́дзінак |
Д. |
паску́дзінцы |
паску́дзінкам |
В. |
паску́дзінку |
паску́дзінак |
Т. |
паску́дзінкай паску́дзінкаю |
паску́дзінкамі |
М. |
паску́дзінцы |
паску́дзінках |
Крыніцы:
piskunou2012.
паску́дзінка
‘нягоднік, нягодніца; нешта брыдкае, агіднае, непрыстойнае’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паску́дзінка |
паску́дзінкі |
Р. |
паску́дзінкі |
паску́дзінак |
Д. |
паску́дзінцы |
паску́дзінкам |
В. |
паску́дзінку |
паску́дзінкі |
Т. |
паску́дзінкай паску́дзінкаю |
паску́дзінкамі |
М. |
паску́дзінцы |
паску́дзінках |
Крыніцы:
piskunou2012.
паску́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паску́джуся |
паску́дзімся |
2-я ас. |
паску́дзішся |
паску́дзіцеся |
3-я ас. |
паску́дзіцца |
паску́дзяцца |
Прошлы час |
м. |
паску́дзіўся |
паску́дзіліся |
ж. |
паску́дзілася |
н. |
паску́дзілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
паску́дзься |
паску́дзьцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
паску́дзячыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
паску́дзіць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паску́джу |
паску́дзім |
2-я ас. |
паску́дзіш |
паску́дзіце |
3-я ас. |
паску́дзіць |
паску́дзяць |
Прошлы час |
м. |
паску́дзіў |
паску́дзілі |
ж. |
паску́дзіла |
н. |
паску́дзіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
паску́дзь |
паску́дзьце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
паску́дзячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паску́длівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паску́длівы |
паску́длівая |
паску́длівае |
паску́длівыя |
Р. |
паску́длівага |
паску́длівай паску́длівае |
паску́длівага |
паску́длівых |
Д. |
паску́дліваму |
паску́длівай |
паску́дліваму |
паску́длівым |
В. |
паску́длівы (неадуш.) паску́длівага (адуш.) |
паску́длівую |
паску́длівае |
паску́длівыя (неадуш.) паску́длівых (адуш.) |
Т. |
паску́длівым |
паску́длівай паску́дліваю |
паску́длівым |
паску́длівымі |
М. |
паску́длівым |
паску́длівай |
паску́длівым |
паску́длівых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
паску́дна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
паску́дна |
паску́дней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
паску́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
паску́днасць |
Р. |
паску́днасці |
Д. |
паску́днасці |
В. |
паску́днасць |
Т. |
паску́днасцю |
М. |
паску́днасці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.