пако́лваць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пако́лваю |
пако́лваем |
| 2-я ас. |
пако́лваеш |
пако́лваеце |
| 3-я ас. |
пако́лвае |
пако́лваюць |
| Прошлы час |
| м. |
пако́лваў |
пако́лвалі |
| ж. |
пако́лвала |
| н. |
пако́лвала |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
пако́лваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пако́ліна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пако́ліна |
пако́ліны |
| Р. |
пако́ліны |
пако́лін |
| Д. |
пако́ліне |
пако́лінам |
| В. |
пако́ліну |
пако́ліны |
| Т. |
пако́лінай пако́лінаю |
пако́лінамі |
| М. |
пако́ліне |
пако́лінах |
Крыніцы:
piskunou2012.
пако́лькі
злучнік, падпарадкавальны
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пако́мканы
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пако́мканы |
пако́мканая |
пако́мканае |
пако́мканыя |
| Р. |
пако́мканага |
пако́мканай пако́мканае |
пако́мканага |
пако́мканых |
| Д. |
пако́мканаму |
пако́мканай |
пако́мканаму |
пако́мканым |
| В. |
пако́мканы (неадуш.) пако́мканага (адуш.) |
пако́мканую |
пако́мканае |
пако́мканыя (неадуш.) пако́мканых (адуш.) |
| Т. |
пако́мканым |
пако́мканай пако́мканаю |
пако́мканым |
пако́мканымі |
| М. |
пако́мканым |
пако́мканай |
пако́мканым |
пако́мканых |
Крыніцы:
piskunou2012.
пако́мкаць
‘пакамячыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пако́мкаю |
пако́мкаем |
| 2-я ас. |
пако́мкаеш |
пако́мкаеце |
| 3-я ас. |
пако́мкае |
пако́мкаюць |
| Прошлы час |
| м. |
пако́мкаў |
пако́мкалі |
| ж. |
пако́мкала |
| н. |
пако́мкала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пако́мкай |
пако́мкайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пако́мкаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
пако́мчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пако́мчаны |
пако́мчаная |
пако́мчанае |
пако́мчаныя |
| Р. |
пако́мчанага |
пако́мчанай пако́мчанае |
пако́мчанага |
пако́мчаных |
| Д. |
пако́мчанаму |
пако́мчанай |
пако́мчанаму |
пако́мчаным |
| В. |
пако́мчаны (неадуш.) пако́мчанага (адуш.) |
пако́мчаную |
пако́мчанае |
пако́мчаныя (неадуш.) пако́мчаных (адуш.) |
| Т. |
пако́мчаным |
пако́мчанай пако́мчанаю |
пако́мчаным |
пако́мчанымі |
| М. |
пако́мчаным |
пако́мчанай |
пако́мчаным |
пако́мчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
пако́мчыць
‘пакамячыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пако́мчу |
пако́мчым |
| 2-я ас. |
пако́мчыш |
пако́мчыце |
| 3-я ас. |
пако́мчыць |
пако́мчаць |
| Прошлы час |
| м. |
пако́мчыў |
пако́мчылі |
| ж. |
пако́мчыла |
| н. |
пако́мчыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пако́мчы |
пако́мчыце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пако́мчыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
пако́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
пако́н |
| Р. |
пако́ну |
| Д. |
пако́ну |
| В. |
пако́н |
| Т. |
пако́нам |
| М. |
пако́не |
Крыніцы:
piskunou2012.