знудзі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знуджу́ся |
зну́дзімся |
2-я ас. |
зну́дзішся |
зну́дзіцеся |
3-я ас. |
зну́дзіцца |
зну́дзяцца |
Прошлы час |
м. |
знудзі́ўся |
знудзі́ліся |
ж. |
знудзі́лася |
н. |
знудзі́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
знудзі́ся |
знудзі́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знудзі́ўшыся |
Іншыя варыянты:
зну́дзіцца.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зну́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зну́джуся |
зну́дзімся |
2-я ас. |
зну́дзішся |
зну́дзіцеся |
3-я ас. |
зну́дзіцца |
зну́дзяцца |
Прошлы час |
м. |
зну́дзіўся |
зну́дзіліся |
ж. |
зну́дзілася |
н. |
зну́дзілася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зну́дзіўшыся |
Іншыя варыянты:
знудзі́цца,
знудзі́цца.
Крыніцы:
piskunou2012.
знудзі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знуджу́ся |
зну́дзімся |
2-я ас. |
зну́дзішся |
зну́дзіцеся |
3-я ас. |
зну́дзіцца |
зну́дзяцца |
Прошлы час |
м. |
знудзі́ўся |
знудзі́ліся |
ж. |
знудзі́лася |
н. |
знудзі́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знудзі́ўшыся |
Іншыя варыянты:
зну́дзіцца.
Крыніцы:
piskunou2012.
зну́дзіць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
зну́дзіць |
- |
Прошлы час |
м. |
- |
- |
ж. |
- |
н. |
зну́дзіла |
Іншыя варыянты:
знудзі́ць.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
знудзі́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знуджу́ |
зну́дзім |
2-я ас. |
зну́дзіш |
зну́дзіце |
3-я ас. |
зну́дзіць |
зну́дзяць |
Прошлы час |
м. |
знудзі́ў |
знудзі́лі |
ж. |
знудзі́ла |
н. |
знудзі́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знудзі́ўшы |
Іншыя варыянты:
зну́дзіць.
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
зну́раны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зну́раны |
зну́раная |
зну́ранае |
зну́раныя |
Р. |
зну́ранага |
зну́ранай зну́ранае |
зну́ранага |
зну́раных |
Д. |
зну́ранаму |
зну́ранай |
зну́ранаму |
зну́раным |
В. |
зну́раны (неадуш.) зну́ранага (адуш.) |
зну́раную |
зну́ранае |
зну́раныя (неадуш.) зну́раных (адуш.) |
Т. |
зну́раным |
зну́ранай зну́ранаю |
зну́раным |
зну́ранымі |
М. |
зну́раным |
зну́ранай |
зну́раным |
зну́раных |
Крыніцы:
piskunou2012.
знуро́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
знуро́ны |
знуро́ная |
знуро́нае |
знуро́ныя |
Р. |
знуро́нага |
знуро́най знуро́нае |
знуро́нага |
знуро́ных |
Д. |
знуро́наму |
знуро́най |
знуро́наму |
знуро́ным |
В. |
знуро́ны (неадуш.) знуро́нага (адуш.) |
знуро́ную |
знуро́нае |
знуро́ныя (неадуш.) знуро́ных (адуш.) |
Т. |
знуро́ным |
знуро́най знуро́наю |
знуро́ным |
знуро́нымі |
М. |
знуро́ным |
знуро́най |
знуро́ным |
знуро́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
знурэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
знурэ́нне |
Р. |
знурэ́ння |
Д. |
знурэ́нню |
В. |
знурэ́нне |
Т. |
знурэ́ннем |
М. |
знурэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.