навугляро́дзіць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
навугляро́джу |
навугляро́дзім |
| 2-я ас. |
навугляро́дзіш |
навугляро́дзіце |
| 3-я ас. |
навугляро́дзіць |
навугляро́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
навугляро́дзіў |
навугляро́дзілі |
| ж. |
навугляро́дзіла |
| н. |
навугляро́дзіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
навугляро́дзь |
навугляро́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
навугляро́дзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
навуго́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
навуго́льнік |
навуго́льнікі |
| Р. |
навуго́льніка |
навуго́льнікаў |
| Д. |
навуго́льніку |
навуго́льнікам |
| В. |
навуго́льнік |
навуго́льнікі |
| Т. |
навуго́льнікам |
навуго́льнікамі |
| М. |
навуго́льніку |
навуго́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навуго́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
навуго́льны |
навуго́льная |
навуго́льнае |
навуго́льныя |
| Р. |
навуго́льнага |
навуго́льнай навуго́льнае |
навуго́льнага |
навуго́льных |
| Д. |
навуго́льнаму |
навуго́льнай |
навуго́льнаму |
навуго́льным |
| В. |
навуго́льны (неадуш.) навуго́льнага (адуш.) |
навуго́льную |
навуго́льнае |
навуго́льныя (неадуш.) навуго́льных (адуш.) |
| Т. |
навуго́льным |
навуго́льнай навуго́льнаю |
навуго́льным |
навуго́льнымі |
| М. |
навуго́льным |
навуго́льнай |
навуго́льным |
навуго́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
наву́джаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наву́джаны |
наву́джаная |
наву́джанае |
наву́джаныя |
| Р. |
наву́джанага |
наву́джанай наву́джанае |
наву́джанага |
наву́джаных |
| Д. |
наву́джанаму |
наву́джанай |
наву́джанаму |
наву́джаным |
| В. |
наву́джаны (неадуш.) наву́джанага (адуш.) |
наву́джаную |
наву́джанае |
наву́джаныя (неадуш.) наву́джаных (адуш.) |
| Т. |
наву́джаным |
наву́джанай наву́джанаю |
наву́джаным |
наву́джанымі |
| М. |
наву́джаным |
наву́джанай |
наву́джаным |
наву́джаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
наву́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наву́джаны |
наву́джаная |
наву́джанае |
наву́джаныя |
| Р. |
наву́джанага |
наву́джанай наву́джанае |
наву́джанага |
наву́джаных |
| Д. |
наву́джанаму |
наву́джанай |
наву́джанаму |
наву́джаным |
| В. |
наву́джаны (неадуш.) наву́джанага (адуш.) |
наву́джаную |
наву́джанае |
наву́джаныя (неадуш.) наву́джаных (адуш.) |
| Т. |
наву́джаным |
наву́джанай наву́джанаю |
наву́джаным |
наву́джанымі |
| М. |
наву́джаным |
наву́джанай |
наву́джаным |
наву́джаных |
Кароткая форма: наву́джана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
наву́джвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
наву́джваецца |
наву́джваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
наву́джваўся |
наву́джваліся |
| ж. |
наву́джвалася |
| н. |
наву́джвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
наву́джваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наву́джваю |
наву́джваем |
| 2-я ас. |
наву́джваеш |
наву́джваеце |
| 3-я ас. |
наву́джвае |
наву́джваюць |
| Прошлы час |
| м. |
наву́джваў |
наву́джвалі |
| ж. |
наву́джвала |
| н. |
наву́джвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
наву́джвай |
наву́джвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
наву́джваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
наву́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наву́джуся |
наву́дзімся |
| 2-я ас. |
наву́дзішся |
наву́дзіцеся |
| 3-я ас. |
наву́дзіцца |
наву́дзяцца |
| Прошлы час |
| м. |
наву́дзіўся |
наву́дзіліся |
| ж. |
наву́дзілася |
| н. |
наву́дзілася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наву́дзіўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
наву́дзіць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наву́джу |
наву́дзім |
| 2-я ас. |
наву́дзіш |
наву́дзіце |
| 3-я ас. |
наву́дзіць |
наву́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
наву́дзіў |
наву́дзілі |
| ж. |
наву́дзіла |
| н. |
наву́дзіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
наву́дзь |
наву́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наву́дзіўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
наву́жнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
наву́жнік |
наву́жнікі |
| Р. |
наву́жніка |
наву́жнікаў |
| Д. |
наву́жніку |
наву́жнікам |
| В. |
наву́жнік |
наву́жнікі |
| Т. |
наву́жнікам |
наву́жнікамі |
| М. |
наву́жніку |
наву́жніках |
Крыніцы:
piskunou2012.