прычарсцве́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
прычарсцве́е |
прычарсцве́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прычарсцве́ў |
прычарсцве́лі |
| ж. |
прычарсцве́ла |
| н. |
прычарсцве́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прычарсцве́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прычарці́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прычарчу́ |
прычэ́рцім |
| 2-я ас. |
прычэ́рціш |
прычэ́рціце |
| 3-я ас. |
прычэ́рціць |
прычэ́рцяць |
| Прошлы час |
| м. |
прычарці́ў |
прычарці́лі |
| ж. |
прычарці́ла |
| н. |
прычарці́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прычарці́ |
прычарці́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прычарці́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прычасава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прычасу́ю |
прычасу́ем |
| 2-я ас. |
прычасу́еш |
прычасу́еце |
| 3-я ас. |
прычасу́е |
прычасу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прычасава́ў |
прычасава́лі |
| ж. |
прычасава́ла |
| н. |
прычасава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прычасу́й |
прычасу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прычасава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прычаса́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прычаса́ны |
прычаса́ная |
прычаса́нае |
прычаса́ныя |
| Р. |
прычаса́нага |
прычаса́най прычаса́нае |
прычаса́нага |
прычаса́ных |
| Д. |
прычаса́наму |
прычаса́най |
прычаса́наму |
прычаса́ным |
| В. |
прычаса́ны (неадуш.) прычаса́нага (адуш.) |
прычаса́ную |
прычаса́нае |
прычаса́ныя (неадуш.) прычаса́ных (адуш.) |
| Т. |
прычаса́ным |
прычаса́най прычаса́наю |
прычаса́ным |
прычаса́нымі |
| М. |
прычаса́ным |
прычаса́най |
прычаса́ным |
прычаса́ных |
Кароткая форма: прычаса́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
прычаса́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прычашу́ся |
прычэ́шамся |
| 2-я ас. |
прычэ́шашся |
прычэ́шацеся |
| 3-я ас. |
прычэ́шацца |
прычэ́шуцца |
| Прошлы час |
| м. |
прычаса́ўся |
прычаса́ліся |
| ж. |
прычаса́лася |
| н. |
прычаса́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прычашы́ся |
прычашы́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прычаса́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прычаса́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прычашу́ |
прычэ́шам |
| 2-я ас. |
прычэ́шаш |
прычэ́шаце |
| 3-я ас. |
прычэ́ша |
прычэ́шуць |
| Прошлы час |
| м. |
прычаса́ў |
прычаса́лі |
| ж. |
прычаса́ла |
| н. |
прычаса́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прычашы́ |
прычашы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прычаса́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
прыча́снік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыча́снік |
прыча́снікі |
| Р. |
прыча́сніка |
прыча́снікаў |
| Д. |
прыча́сніку |
прыча́снікам |
| В. |
прыча́сніка |
прыча́снікаў |
| Т. |
прыча́снікам |
прыча́снікамі |
| М. |
прыча́сніку |
прыча́сніках |
Крыніцы:
piskunou2012.