прычасава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прычасу́ю прычасу́ем
2-я ас. прычасу́еш прычасу́еце
3-я ас. прычасу́е прычасу́юць
Прошлы час
м. прычасава́ў прычасава́лі
ж. прычасава́ла
н. прычасава́ла
Загадны лад
2-я ас. прычасу́й прычасу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прычасава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)