прычаса́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прычашу́ прычэ́шам
2-я ас. прычэ́шаш прычэ́шаце
3-я ас. прычэ́ша прычэ́шуць
Прошлы час
м. прычаса́ў прычаса́лі
ж. прычаса́ла
н. прычаса́ла
Загадны лад
2-я ас. прычашы́ прычашы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прычаса́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)