Verbum

анлайнавы слоўнік

агні́сты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	агні́сты	агні́стая	агні́стае	агні́стыя
Р.	агні́стага	агні́стай агні́стае	агні́стага	агні́стых
Д.	агні́стаму	агні́стай	агні́стаму	агні́стым
В.	агні́сты (неадуш.) агні́стага (адуш.)	агні́стую	агні́стае	агні́стыя (неадуш.) агні́стых (адуш.)
Т.	агні́стым	агні́стай агні́стаю	агні́стым	агні́стымі
М.	агні́стым	агні́стай	агні́стым	агні́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

а́гніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

агні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

агні́шча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

агнішча́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

а́гні-ё́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: sbm2012.

агні́-ёга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: sbm2012.

агно́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	агно́ены	агно́еная	агно́енае	агно́еныя
Р.	агно́енага	агно́енай агно́енае	агно́енага	агно́еных
Д.	агно́енаму	агно́енай	агно́енаму	агно́еным
В.	агно́ены (неадуш.) агно́енага (адуш.)	агно́еную	агно́енае	агно́еныя (неадуш.) агно́еных (адуш.)
Т.	агно́еным	агно́енай агно́енаю	агно́еным	агно́енымі
М.	агно́еным	агно́енай	агно́еным	агно́еных

Крыніцы: piskunou2012.

агно́зія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

агно́йваць

‘угнойваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.