Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
гджзйклмнрстўфхцчш

Мячасла́ў

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Мячасла́ў Мячасла́вы
Р. Мячасла́ва Мячасла́ваў
Д. Мячасла́ву Мячасла́вам
В. Мячасла́ва Мячасла́ваў
Т. Мячасла́вам Мячасла́вамі
М. Мячасла́ве Мячасла́вах

мя́чык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мя́чык мя́чыкі
Р. мя́чыка мя́чыкаў
Д. мя́чыку мя́чыкам
В. мя́чык мя́чыкі
Т. мя́чыкам мя́чыкамі
М. мя́чыку мя́чыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мячэ́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мячэ́ўнік
Р. мячэ́ўніку
Д. мячэ́ўніку
В. мячэ́ўнік
Т. мячэ́ўнікам
М. мячэ́ўніку

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

мячэ́ўнікавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мячэ́ўнікавы мячэ́ўнікавая мячэ́ўнікавае мячэ́ўнікавыя
Р. мячэ́ўнікавага мячэ́ўнікавай
мячэ́ўнікавае		 мячэ́ўнікавага мячэ́ўнікавых
Д. мячэ́ўнікаваму мячэ́ўнікавай мячэ́ўнікаваму мячэ́ўнікавым
В. мячэ́ўнікавы (неадуш.)
мячэ́ўнікавага (адуш.)		 мячэ́ўнікавую мячэ́ўнікавае мячэ́ўнікавыя (неадуш.)
мячэ́ўнікавых (адуш.)
Т. мячэ́ўнікавым мячэ́ўнікавай
мячэ́ўнікаваю		 мячэ́ўнікавым мячэ́ўнікавымі
М. мячэ́ўнікавым мячэ́ўнікавай мячэ́ўнікавым мячэ́ўнікавых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

мячэ́ць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. мячэ́ць мячэ́ці
Р. мячэ́ці мячэ́цей
мячэ́цяў
Д. мячэ́ці мячэ́цям
В. мячэ́ць мячэ́ці
Т. мячэ́ццю мячэ́цямі
М. мячэ́ці мячэ́цях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мяша́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мяша́лка мяша́лкі
Р. мяша́лкі мяша́лак
Д. мяша́лцы мяша́лкам
В. мяша́лку мяша́лкі
Т. мяша́лкай
мяша́лкаю		 мяша́лкамі
М. мяша́лцы мяша́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мяша́льнік

‘той, хто мяшае што-небудзь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мяша́льнік мяша́льнікі
Р. мяша́льніка мяша́льнікаў
Д. мяша́льніку мяша́льнікам
В. мяша́льніка мяша́льнікаў
Т. мяша́льнікам мяша́льнікамі
М. мяша́льніку мяша́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

мяша́льнік

‘змешвальнік, змяшальнік’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мяша́льнік мяша́льнікі
Р. мяша́льніка мяша́льнікаў
Д. мяша́льніку мяша́льнікам
В. мяша́льнік мяша́льнікі
Т. мяша́льнікам мяша́льнікамі
М. мяша́льніку мяша́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

мяша́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мяша́льны мяша́льная мяша́льнае мяша́льныя
Р. мяша́льнага мяша́льнай
мяша́льнае		 мяша́льнага мяша́льных
Д. мяша́льнаму мяша́льнай мяша́льнаму мяша́льным
В. мяша́льны (неадуш.)
мяша́льнага (адуш.)		 мяша́льную мяша́льнае мяша́льныя (неадуш.)
мяша́льных (адуш.)
Т. мяша́льным мяша́льнай
мяша́льнаю		 мяша́льным мяша́льнымі
М. мяша́льным мяша́льнай мяша́льным мяша́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

мяша́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мяша́льшчык мяша́льшчыкі
Р. мяша́льшчыка мяша́льшчыкаў
Д. мяша́льшчыку мяша́льшчыкам
В. мяша́льшчыка мяша́льшчыкаў
Т. мяша́льшчыкам мяша́льшчыкамі
М. мяша́льшчыку мяша́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.