мя́ч
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
мя́ч | мячы́ | |
мяча́ | мячо́ў | |
мячу́ | мяча́м | |
мя́ч | мячы́ | |
мячо́м | мяча́мі | |
мячы́ | мяча́х |
Крыніцы:
мя́ч
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
мя́ч | мячы́ | |
мяча́ | мячо́ў | |
мячу́ | мяча́м | |
мя́ч | мячы́ | |
мячо́м | мяча́мі | |
мячы́ | мяча́х |
Крыніцы:
Мячасла́ў
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
Мячасла́ў | Мячасла́вы | |
Мячасла́ва | Мячасла́ваў | |
Мячасла́ву | Мячасла́вам | |
Мячасла́ва | Мячасла́ваў | |
Мячасла́вам | Мячасла́вамі | |
Мячасла́ве | Мячасла́вах |
мя́чык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
мя́чык | мя́чыкі | |
мя́чыка | мя́чыкаў | |
мя́чыку | мя́чыкам | |
мя́чык | мя́чыкі | |
мя́чыкам | мя́чыкамі | |
мя́чыку | мя́чыках |
Крыніцы:
мячэ́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
мячэ́ўнік | |
мячэ́ўніку | |
мячэ́ўніку | |
мячэ́ўнік | |
мячэ́ўнікам | |
мячэ́ўніку |
Крыніцы:
мячэ́ўнікавы
прыметнік, адносны
мячэ́ўнікавы | мячэ́ўнікавая | мячэ́ўнікавае | мячэ́ўнікавыя | |
мячэ́ўнікавага | мячэ́ўнікавай мячэ́ўнікавае |
мячэ́ўнікавага | мячэ́ўнікавых | |
мячэ́ўнікаваму | мячэ́ўнікавай | мячэ́ўнікаваму | мячэ́ўнікавым | |
мячэ́ўнікавы ( мячэ́ўнікавага ( |
мячэ́ўнікавую | мячэ́ўнікавае | мячэ́ўнікавыя ( мячэ́ўнікавых ( |
|
мячэ́ўнікавым | мячэ́ўнікавай мячэ́ўнікаваю |
мячэ́ўнікавым | мячэ́ўнікавымі | |
мячэ́ўнікавым | мячэ́ўнікавай | мячэ́ўнікавым | мячэ́ўнікавых |
Крыніцы:
мячэ́ць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
мячэ́ць | мячэ́ці | |
мячэ́ці | мячэ́цей мячэ́цяў |
|
мячэ́ці | мячэ́цям | |
мячэ́ць | мячэ́ці | |
мячэ́ццю | мячэ́цямі | |
мячэ́ці | мячэ́цях |
Крыніцы: