Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджзнотуфыэ
абгджійклмнпрстхцчшя

румяне́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. румяне́ю румяне́ем
2-я ас. румяне́еш румяне́еце
3-я ас. румяне́е румяне́юць
Прошлы час
м. румяне́ў румяне́лі
ж. румяне́ла
н. румяне́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час румяне́ючы

Іншыя варыянты: румя́нець.

Крыніцы: dzsl2007, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

румя́нець

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. румя́нею румя́неем
2-я ас. румя́нееш румя́нееце
3-я ас. румя́нее румя́неюць
Прошлы час
м. румя́неў румя́нелі
ж. румя́нела
н. румя́нела
Дзеепрыслоўе
цяп. час румя́неючы

Іншыя варыянты: румяне́ць.

Крыніцы: krapivabr2012.

румя́ніцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. румя́нюся румя́німся
2-я ас. румя́нішся румя́ніцеся
3-я ас. румя́ніцца румя́няцца
Прошлы час
м. румя́ніўся румя́ніліся
ж. румя́нілася
н. румя́нілася
Загадны лад
2-я ас. румя́нься румя́ньцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час румя́нячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

румя́ніць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. румя́ню румя́нім
2-я ас. румя́ніш румя́ніце
3-я ас. румя́ніць румя́няць
Прошлы час
м. румя́ніў румя́нілі
ж. румя́ніла
н. румя́ніла
Загадны лад
2-я ас. румя́нь румя́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час румя́нячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

румя́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. румя́нка румя́нкі
Р. румя́нкі румя́нак
Д. румя́нцы румя́нкам
В. румя́нку румя́нкі
Т. румя́нкай
румя́нкаю		 румя́нкамі
М. румя́нцы румя́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Румянскі́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Румянскі́я
Р. Румянскі́х
Д. Румянскі́м
В. Румянскі́я
Т. Румянскі́мі
М. Румянскі́х

Румя́нцава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Румя́нцава
Р. Румя́нцава
Д. Румя́нцаву
В. Румя́нцава
Т. Румя́нцавам
М. Румя́нцаве

румя́нцаўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. румя́нцаўскі румя́нцаўская румя́нцаўскае румя́нцаўскія
Р. румя́нцаўскага румя́нцаўскай
румя́нцаўскае		 румя́нцаўскага румя́нцаўскіх
Д. румя́нцаўскаму румя́нцаўскай румя́нцаўскаму румя́нцаўскім
В. румя́нцаўскі (неадуш.)
румя́нцаўскага (адуш.)		 румя́нцаўскую румя́нцаўскае румя́нцаўскія (неадуш.)
румя́нцаўскіх (адуш.)
Т. румя́нцаўскім румя́нцаўскай
румя́нцаўскаю		 румя́нцаўскім румя́нцаўскімі
М. румя́нцаўскім румя́нцаўскай румя́нцаўскім румя́нцаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

румя́нчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. румя́нчык румя́нчыкі
Р. румя́нчыку румя́нчыкаў
Д. румя́нчыку румя́нчыкам
В. румя́нчык румя́нчыкі
Т. румя́нчыкам румя́нчыкамі
М. румя́нчыку румя́нчыках

Крыніцы: piskunou2012.

румя́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. румя́ны румя́ная румя́нае румя́ныя
Р. румя́нага румя́най
румя́нае		 румя́нага румя́ных
Д. румя́наму румя́най румя́наму румя́ным
В. румя́ны (неадуш.)
румя́нага (адуш.)		 румя́ную румя́нае румя́ныя (неадуш.)
румя́ных (адуш.)
Т. румя́ным румя́най
румя́наю		 румя́ным румя́нымі
М. румя́ным румя́най румя́ным румя́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.