ве́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ве́чнік |
ве́чнікі |
Р. |
ве́чніка |
ве́чнікаў |
Д. |
ве́чніку |
ве́чнікам |
В. |
ве́чніка |
ве́чнікаў |
Т. |
ве́чнікам |
ве́чнікамі |
М. |
ве́чніку |
ве́чніках |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
ве́чны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ве́чны |
ве́чная |
ве́чнае |
ве́чныя |
Р. |
ве́чнага |
ве́чнай ве́чнае |
ве́чнага |
ве́чных |
Д. |
ве́чнаму |
ве́чнай |
ве́чнаму |
ве́чным |
В. |
ве́чны (неадуш.) ве́чнага (адуш.) |
ве́чную |
ве́чнае |
ве́чныя (неадуш.) ве́чных (адуш.) |
Т. |
ве́чным |
ве́чнай ве́чнаю |
ве́чным |
ве́чнымі |
М. |
ве́чным |
ве́чнай |
ве́чным |
ве́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ве́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ве́чны |
ве́чная |
ве́чнае |
ве́чныя |
Р. |
ве́чнага |
ве́чнай ве́чнае |
ве́чнага |
ве́чных |
Д. |
ве́чнаму |
ве́чнай |
ве́чнаму |
ве́чным |
В. |
ве́чны (неадуш.) ве́чнага (адуш.) |
ве́чную |
ве́чнае |
ве́чныя (неадуш.) ве́чных (адуш.) |
Т. |
ве́чным |
ве́чнай ве́чнаю |
ве́чным |
ве́чнымі |
М. |
ве́чным |
ве́чнай |
ве́чным |
ве́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.