булдаве́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
булдаве́шка |
булдаве́шкі |
Р. |
булдаве́шкі |
булдаве́шак |
Д. |
булдаве́шцы |
булдаве́шкам |
В. |
булдаве́шку |
булдаве́шкі |
Т. |
булдаве́шкай булдаве́шкаю |
булдаве́шкамі |
М. |
булдаве́шцы |
булдаве́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
булдо́вачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
булдо́вачка |
булдо́вачкі |
Р. |
булдо́вачкі |
булдо́вачак |
Д. |
булдо́вачцы |
булдо́вачкам |
В. |
булдо́вачку |
булдо́вачкі |
Т. |
булдо́вачкай булдо́вачкаю |
булдо́вачкамі |
М. |
булдо́вачцы |
булдо́вачках |
Крыніцы:
piskunou2012.
булдо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
булдо́ўка |
булдо́ўкі |
Р. |
булдо́ўкі |
булдо́вак |
Д. |
булдо́ўцы |
булдо́ўкам |
В. |
булдо́ўку |
булдо́ўкі |
Т. |
булдо́ўкай булдо́ўкаю |
булдо́ўкамі |
М. |
булдо́ўцы |
булдо́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
булды́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
булды́рнік |
булды́рнікі |
Р. |
булды́рніка |
булды́рнікаў |
Д. |
булды́рніку |
булды́рнікам |
В. |
булды́рніка |
булды́рнікаў |
Т. |
булды́рнікам |
булды́рнікамі |
М. |
булды́рніку |
булды́рніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
булды́рыць
‘пець, напяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
булды́ру |
булды́рым |
2-я ас. |
булды́рыш |
булды́рыце |
3-я ас. |
булды́рыць |
булды́раць |
Прошлы час |
м. |
булды́рыў |
булды́рылі |
ж. |
булды́рыла |
н. |
булды́рыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
булды́р |
булды́рце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
булды́рачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
булё́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
булё́н |
булё́ны |
Р. |
булё́ну |
булё́наў |
Д. |
булё́ну |
булё́нам |
В. |
булё́н |
булё́ны |
Т. |
булё́нам |
булё́намі |
М. |
булё́не |
булё́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
булё́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
булё́нны |
булё́нная |
булё́ннае |
булё́нныя |
Р. |
булё́ннага |
булё́ннай булё́ннае |
булё́ннага |
булё́нных |
Д. |
булё́ннаму |
булё́ннай |
булё́ннаму |
булё́нным |
В. |
булё́нны (неадуш.) булё́ннага (адуш.) |
булё́нную |
булё́ннае |
булё́нныя (неадуш.) булё́нных (адуш.) |
Т. |
булё́нным |
булё́ннай булё́ннаю |
булё́нным |
булё́ннымі |
М. |
булё́нным |
булё́ннай |
булё́нным |
булё́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
булё́нчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
булё́нчык |
булё́нчыкі |
Р. |
булё́нчыку |
булё́нчыкаў |
Д. |
булё́нчыку |
булё́нчыкам |
В. |
булё́нчык |
булё́нчыкі |
Т. |
булё́нчыкам |
булё́нчыкамі |
М. |
булё́нчыку |
булё́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
булімі́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
булімі́я |
Р. |
булімі́і |
Д. |
булімі́і |
В. |
булімі́ю |
Т. |
булімі́яй булімі́яю |
М. |
булімі́і |
Крыніцы:
piskunou2012.