афармля́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
афармля́льнік |
афармля́льнікі |
Р. |
афармля́льніка |
афармля́льнікаў |
Д. |
афармля́льніку |
афармля́льнікам |
В. |
афармля́льніка |
афармля́льнікаў |
Т. |
афармля́льнікам |
афармля́льнікамі |
М. |
афармля́льніку |
афармля́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
афармля́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
афармля́юся |
афармля́емся |
2-я ас. |
афармля́ешся |
афармля́ецеся |
3-я ас. |
афармля́ецца |
афармля́юцца |
Прошлы час |
м. |
афармля́ўся |
афармля́ліся |
ж. |
афармля́лася |
н. |
афармля́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
афармля́йся |
афармля́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
афармля́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
афармля́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
афармля́ю |
афармля́ем |
2-я ас. |
афармля́еш |
афармля́еце |
3-я ас. |
афармля́е |
афармля́юць |
Прошлы час |
м. |
афармля́ў |
афармля́лі |
ж. |
афармля́ла |
н. |
афармля́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
афармля́й |
афармля́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
афармля́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
афармо́ўваць
‘афармляць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
афармо́ўваю |
афармо́ўваем |
2-я ас. |
афармо́ўваеш |
афармо́ўваеце |
3-я ас. |
афармо́ўвае |
афармо́ўваюць |
Прошлы час |
м. |
афармо́ўваў |
афармо́ўвалі |
ж. |
афармо́ўвала |
н. |
афармо́ўвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
афармо́ўвай |
афармо́ўвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
афармо́ўваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
афарты́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
афарты́ст |
афарты́сты |
Р. |
афарты́ста |
афарты́стаў |
Д. |
афарты́сту |
афарты́стам |
В. |
афарты́ста |
афарты́стаў |
Т. |
афарты́стам |
афарты́стамі |
М. |
афарты́сце |
афарты́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
афарты́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
афарты́стка |
афарты́сткі |
Р. |
афарты́сткі |
афарты́стак |
Д. |
афарты́стцы |
афарты́сткам |
В. |
афарты́стку |
афарты́стак |
Т. |
афарты́сткай афарты́сткаю |
афарты́сткамі |
М. |
афарты́стцы |
афарты́стках |
Крыніцы:
piskunou2012.
афары́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
афары́зм |
афары́змы |
Р. |
афары́зма |
афары́змаў |
Д. |
афары́зму |
афары́змам |
В. |
афары́зм |
афары́змы |
Т. |
афары́змам |
афары́змамі |
М. |
афары́зме |
афары́змах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
афары́стыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
афары́стыка |
Р. |
афары́стыкі |
Д. |
афары́стыцы |
В. |
афары́стыку |
Т. |
афары́стыкай афары́стыкаю |
М. |
афары́стыцы |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012.
афарысты́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
афарысты́чна |
афарысты́чней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.