Verbum

анлайнавы слоўнік

асаві́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Асавіно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Асаво́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Асавы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Асавы́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

аса́да

‘аблога; сядзіба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

аса́да

‘да асаджваць; дзяржанне; рамка; шуфляда’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

аса́дак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аса́дачны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аса́дачны	аса́дачная	аса́дачнае	аса́дачныя
Р.	аса́дачнага	аса́дачнай аса́дачнае	аса́дачнага	аса́дачных
Д.	аса́дачнаму	аса́дачнай	аса́дачнаму	аса́дачным
В.	аса́дачны (неадуш.) аса́дачнага (адуш.)	аса́дачную	аса́дачнае	аса́дачныя (неадуш.) аса́дачных (адуш.)
Т.	аса́дачным	аса́дачнай аса́дачнаю	аса́дачным	аса́дачнымі
М.	аса́дачным	аса́дачнай	аса́дачным	аса́дачных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

асаджа́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.