паўзрыва́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паўзрыва́ны |
паўзрыва́ная |
паўзрыва́нае |
паўзрыва́ныя |
Р. |
паўзрыва́нага |
паўзрыва́най паўзрыва́нае |
паўзрыва́нага |
паўзрыва́ных |
Д. |
паўзрыва́наму |
паўзрыва́най |
паўзрыва́наму |
паўзрыва́ным |
В. |
паўзрыва́ны (неадуш.) паўзрыва́нага (адуш.) |
паўзрыва́ную |
паўзрыва́нае |
паўзрыва́ныя (неадуш.) паўзрыва́ных (адуш.) |
Т. |
паўзрыва́ным |
паўзрыва́най паўзрыва́наю |
паўзрыва́ным |
паўзрыва́нымі |
М. |
паўзрыва́ным |
паўзрыва́най |
паўзрыва́ным |
паўзрыва́ных |
Кароткая форма: паўзрыва́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
паўзрыва́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
паўзрыва́ецца |
паўзрыва́юцца |
Прошлы час |
м. |
паўзрыва́ўся |
паўзрыва́ліся |
ж. |
паўзрыва́лася |
н. |
паўзрыва́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
паўзрыва́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паўзрыва́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паўзрыва́ю |
паўзрыва́ем |
2-я ас. |
паўзрыва́еш |
паўзрыва́еце |
3-я ас. |
паўзрыва́е |
паўзрыва́юць |
Прошлы час |
м. |
паўзрыва́ў |
паўзрыва́лі |
ж. |
паўзрыва́ла |
н. |
паўзрыва́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
паўзрыва́й |
паўзрыва́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
паўзрыва́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
паўзу́н
‘дзіця’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паўзу́н |
паўзуны́ |
Р. |
паўзуна́ |
паўзуно́ў |
Д. |
паўзуну́ |
паўзуна́м |
В. |
паўзуна́ |
паўзуно́ў |
Т. |
паўзуно́м |
паўзуна́мі |
М. |
паўзуне́ |
паўзуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паўзу́н
‘дэталь механізма’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паўзу́н |
паўзуны́ |
Р. |
паўзуна́ |
паўзуно́ў |
Д. |
паўзуну́ |
паўзуна́м |
В. |
паўзу́н |
паўзуны́ |
Т. |
паўзуно́м |
паўзуна́мі |
М. |
паўзуне́ |
паўзуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паўзункі́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
паўзункі́ |
Р. |
паўзунко́ў |
Д. |
паўзунка́м |
В. |
паўзункі́ |
Т. |
паўзунка́мі |
М. |
паўзунка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
паўзунко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паўзунко́вы |
паўзунко́вая |
паўзунко́вае |
паўзунко́выя |
Р. |
паўзунко́вага |
паўзунко́вай паўзунко́вае |
паўзунко́вага |
паўзунко́вых |
Д. |
паўзунко́ваму |
паўзунко́вай |
паўзунко́ваму |
паўзунко́вым |
В. |
паўзунко́вы (неадуш.) паўзунко́вага (адуш.) |
паўзунко́вую |
паўзунко́вае |
паўзунко́выя (неадуш.) паўзунко́вых (адуш.) |
Т. |
паўзунко́вым |
паўзунко́вай паўзунко́ваю |
паўзунко́вым |
паўзунко́вымі |
М. |
паўзунко́вым |
паўзунко́вай |
паўзунко́вым |
паўзунко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Паўзуно́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Паўзуно́ва |
Р. |
Паўзуно́ва |
Д. |
Паўзуно́ву |
В. |
Паўзуно́ва |
Т. |
Паўзуно́вам |
М. |
Паўзуно́ве |