То́сна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
То́сна | |
То́сны | |
То́сне | |
То́сну | |
То́снай То́снаю |
|
То́сне |
То́сна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
То́сна | |
То́сны | |
То́сне | |
То́сну | |
То́снай То́снаю |
|
То́сне |
то́сненскі
прыметнік, адносны
то́сненскі | то́сненская | то́сненскае | то́сненскія | |
то́сненскага | то́сненскай то́сненскае |
то́сненскага | то́сненскіх | |
то́сненскаму | то́сненскай | то́сненскаму | то́сненскім | |
то́сненскі ( то́сненскага ( |
то́сненскую | то́сненскае | то́сненскія ( то́сненскіх ( |
|
то́сненскім | то́сненскай то́сненскаю |
то́сненскім | то́сненскімі | |
то́сненскім | то́сненскай | то́сненскім | то́сненскіх |
Крыніцы:
то́ст
‘прамова’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
то́ст | то́сты | |
то́сту | то́стаў | |
то́сту | то́стам | |
то́ст | то́сты | |
то́стам | то́стамі | |
то́сце | то́стах |
Крыніцы:
то́ст
‘хлеб’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
то́ст | то́сты | |
то́ста | то́стаў | |
то́сту | то́стам | |
то́ст | то́сты | |
то́стам | то́стамі | |
то́сце | то́стах |
Крыніцы:
то́стар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
то́стар | то́стары | |
то́стара | то́стараў | |
то́стару | то́старам | |
то́стар | то́стары | |
то́старам | то́старамі | |
то́стары | то́старах |
Крыніцы:
то́старны
прыметнік, адносны
то́старны | то́старная | то́старнае | то́старныя | |
то́старнага | то́старнай то́старнае |
то́старнага | то́старных | |
то́старнаму | то́старнай | то́старнаму | то́старным | |
то́старны ( то́старнага ( |
то́старную | то́старнае | то́старныя ( то́старных ( |
|
то́старным | то́старнай то́старнаю |
то́старным | то́старнымі | |
то́старным | то́старнай | то́старным | то́старных |
Крыніцы:
то́сцік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
то́сцік | то́сцікі | |
то́сціка | то́сцікаў | |
то́сціку | то́сцікам | |
то́сцік | то́сцікі | |
то́сцікам | то́сцікамі | |
то́сціку | то́сціках |
Крыніцы:
То́ўпіна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
То́ўпіна | |
То́ўпіна | |
То́ўпіну | |
То́ўпіна | |
То́ўпінам | |
То́ўпіне |
То́ўпінцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
То́ўпінцы | |
То́ўпінцаў | |
То́ўпінцам | |
То́ўпінцы | |
То́ўпінцамі | |
То́ўпінцах |
то́ўпіцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
- | то́ўпімся | |
- | то́ўпіцеся | |
то́ўпіцца | то́ўпяцца | |
Прошлы час | ||
то́ўпіўся | то́ўпіліся | |
то́ўпілася | ||
то́ўпілася | ||
Дзеепрыслоўе | ||
то́ўпячыся |
Крыніцы: