імшэ́ннік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| імшэ́ннік | імшэ́ннікі | |
| імшэ́нніка | імшэ́ннікаў | |
| імшэ́нніку | імшэ́ннікам | |
| імшэ́ннік | імшэ́ннікі | |
| імшэ́ннікам | імшэ́ннікамі | |
| імшэ́нніку | імшэ́нніках |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скарачэнніімшэ́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| - | - | |
| - | - | |
| імшэ́е | імшэ́юць | |
| Прошлы час | ||
| імшэ́ў | імшэ́лі | |
| імшэ́ла | ||
| імшэ́ла | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| імшэ́ючы | ||
Крыніцы: