Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмнопртухчыэ-
абвгдійклмнпрстўфхцш

шаўкатка́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. шаўкатка́цтва
Р. шаўкатка́цтва
Д. шаўкатка́цтву
В. шаўкатка́цтва
Т. шаўкатка́цтвам
М. шаўкатка́цтве

Крыніцы: piskunou2012.

ша́ўкаць

‘шамкаць; ціха і неразборліва гаварыць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ша́ўкаю ша́ўкаем
2-я ас. ша́ўкаеш ша́ўкаеце
3-я ас. ша́ўкае ша́ўкаюць
Прошлы час
м. ша́ўкаў ша́ўкалі
ж. ша́ўкала
н. ша́ўкала
Загадны лад
2-я ас. ша́ўкай ша́ўкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ша́ўкаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Шаўкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Шаўкі́
Р. Шаўко́ў
Д. Шаўка́м
В. Шаўкі́
Т. Шаўка́мі
М. Шаўка́х

ша́ўкнуць

‘шаўкнуць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ша́ўкну ша́ўкнем
2-я ас. ша́ўкнеш ша́ўкнеце
3-я ас. ша́ўкне ша́ўкнуць
Прошлы час
м. ша́ўкнуў ша́ўкнулі
ж. ша́ўкнула
н. ша́ўкнула
Загадны лад
2-я ас. ша́ўкні ша́ўкніце
Дзеепрыслоўе
прош. час ша́ўкнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

шаўко́венькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шаўко́венькі шаўко́венькая шаўко́венькае шаўко́венькія
Р. шаўко́венькага шаўко́венькай
шаўко́венькае		 шаўко́венькага шаўко́венькіх
Д. шаўко́венькаму шаўко́венькай шаўко́венькаму шаўко́венькім
В. шаўко́венькі (неадуш.)
шаўко́венькага (адуш.)		 шаўко́венькую шаўко́венькае шаўко́венькія (неадуш.)
шаўко́венькіх (адуш.)
Т. шаўко́венькім шаўко́венькай
шаўко́венькаю		 шаўко́венькім шаўко́венькімі
М. шаўко́венькім шаўко́венькай шаўко́венькім шаўко́венькіх

Крыніцы: piskunou2012.

шаўко́вічны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шаўко́вічны шаўко́вічная шаўко́вічнае шаўко́вічныя
Р. шаўко́вічнага шаўко́вічнай
шаўко́вічнае		 шаўко́вічнага шаўко́вічных
Д. шаўко́вічнаму шаўко́вічнай шаўко́вічнаму шаўко́вічным
В. шаўко́вічны (неадуш.) шаўко́вічную шаўко́вічнае шаўко́вічныя (неадуш.)
Т. шаўко́вічным шаўко́вічнай
шаўко́вічнаю		 шаўко́вічным шаўко́вічнымі
М. шаўко́вічным шаўко́вічнай шаўко́вічным шаўко́вічных

Крыніцы: prym2009.

шаўко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шаўко́вы шаўко́вая шаўко́вае шаўко́выя
Р. шаўко́вага шаўко́вай
шаўко́вае		 шаўко́вага шаўко́вых
Д. шаўко́ваму шаўко́вай шаўко́ваму шаўко́вым
В. шаўко́вы (неадуш.)
шаўко́вага (адуш.)		 шаўко́вую шаўко́вае шаўко́выя (неадуш.)
шаўко́вых (адуш.)
Т. шаўко́вым шаўко́вай
шаўко́ваю		 шаўко́вым шаўко́вымі
М. шаўко́вым шаўко́вай шаўко́вым шаўко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

шаўко́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шаўко́ўнік шаўко́ўнікі
Р. шаўко́ўніка шаўко́ўнікаў
Д. шаўко́ўніку шаўко́ўнікам
В. шаўко́ўніка шаўко́ўнікаў
Т. шаўко́ўнікам шаўко́ўнікамі
М. шаўко́ўніку шаўко́ўніках

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

шаўко́ўніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шаўко́ўніца шаўко́ўніцы
Р. шаўко́ўніцы шаўко́ўніц
Д. шаўко́ўніцы шаўко́ўніцам
В. шаўко́ўніцу шаўко́ўніцы
Т. шаўко́ўніцай
шаўко́ўніцаю		 шаўко́ўніцамі
М. шаўко́ўніцы шаўко́ўніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

шаўко́ўніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шаўко́ўніцкі шаўко́ўніцкая шаўко́ўніцкае шаўко́ўніцкія
Р. шаўко́ўніцкага шаўко́ўніцкай
шаўко́ўніцкае		 шаўко́ўніцкага шаўко́ўніцкіх
Д. шаўко́ўніцкаму шаўко́ўніцкай шаўко́ўніцкаму шаўко́ўніцкім
В. шаўко́ўніцкі (неадуш.)
шаўко́ўніцкага (адуш.)		 шаўко́ўніцкую шаўко́ўніцкае шаўко́ўніцкія (неадуш.)
шаўко́ўніцкіх (адуш.)
Т. шаўко́ўніцкім шаўко́ўніцкай
шаўко́ўніцкаю		 шаўко́ўніцкім шаўко́ўніцкімі
М. шаўко́ўніцкім шаўко́ўніцкай шаўко́ўніцкім шаўко́ўніцкіх

Крыніцы: piskunou2012.