ша́ўкаць
‘шамкаць; ціха і неразборліва гаварыць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| ша́ўкаю | ша́ўкаем | |
| ша́ўкаеш | ша́ўкаеце | |
| ша́ўкае | ша́ўкаюць | |
| Прошлы час | ||
| ша́ўкаў | ша́ўкалі | |
| ша́ўкала | ||
| ша́ўкала | ||
| Загадны лад | ||
| ша́ўкай | ша́ўкайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ша́ўкаючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)