угне́ўлены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
угне́ўлены |
угне́ўленая |
угне́ўленае |
угне́ўленыя |
Р. |
угне́ўленага |
угне́ўленай угне́ўленае |
угне́ўленага |
угне́ўленых |
Д. |
угне́ўленаму |
угне́ўленай |
угне́ўленаму |
угне́ўленым |
В. |
угне́ўлены (неадуш.) угне́ўленага (адуш.) |
угне́ўленую |
угне́ўленае |
угне́ўленыя (неадуш.) угне́ўленых (адуш.) |
Т. |
угне́ўленым |
угне́ўленай угне́ўленаю |
угне́ўленым |
угне́ўленымі |
М. |
угне́ўленым |
угне́ўленай |
угне́ўленым |
угне́ўленых |
Крыніцы:
piskunou2012.
угне́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
угне́чаны |
угне́чаная |
угне́чанае |
угне́чаныя |
Р. |
угне́чанага |
угне́чанай угне́чанае |
угне́чанага |
угне́чаных |
Д. |
угне́чанаму |
угне́чанай |
угне́чанаму |
угне́чаным |
В. |
угне́чаны (неадуш.) угне́чанага (адуш.) |
угне́чаную |
угне́чанае |
угне́чаныя (неадуш.) угне́чаных (адуш.) |
Т. |
угне́чаным |
угне́чанай угне́чанаю |
угне́чаным |
угне́чанымі |
М. |
угне́чаным |
угне́чанай |
угне́чаным |
угне́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
угнё́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
угнё́ны |
угнё́ная |
угнё́нае |
угнё́ныя |
Р. |
угнё́нага |
угнё́най угнё́нае |
угнё́нага |
угнё́ных |
Д. |
угнё́наму |
угнё́най |
угнё́наму |
угнё́ным |
В. |
угнё́ны (неадуш.) угнё́нага (адуш.) |
угнё́ную |
угнё́нае |
угнё́ныя (неадуш.) угнё́ных (адуш.) |
Т. |
угнё́ным |
угнё́най угнё́наю |
угнё́ным |
угнё́нымі |
М. |
угнё́ным |
угнё́най |
угнё́ным |
угнё́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
угні́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
угніе́цца |
угнію́цца |
Прошлы час |
м. |
угні́ўся |
угнілі́ся |
ж. |
угніла́ся |
н. |
угніло́ся |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
угно́енасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
угно́енасць |
Р. |
угно́енасці |
Д. |
угно́енасці |
В. |
угно́енасць |
Т. |
угно́енасцю |
М. |
угно́енасці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
угно́ены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
угно́ены |
угно́еная |
угно́енае |
угно́еныя |
Р. |
угно́енага |
угно́енай угно́енае |
угно́енага |
угно́еных |
Д. |
угно́енаму |
угно́енай |
угно́енаму |
угно́еным |
В. |
угно́ены (неадуш.) угно́енага (адуш.) |
угно́еную |
угно́енае |
угно́еныя (неадуш.) угно́еных (адуш.) |
Т. |
угно́еным |
угно́енай угно́енаю |
угно́еным |
угно́енымі |
М. |
угно́еным |
угно́енай |
угно́еным |
угно́еных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
угно́ены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
угно́ены |
угно́еная |
угно́енае |
угно́еныя |
Р. |
угно́енага |
угно́енай угно́енае |
угно́енага |
угно́еных |
Д. |
угно́енаму |
угно́енай |
угно́енаму |
угно́еным |
В. |
угно́ены (неадуш.) угно́енага (адуш.) |
угно́еную |
угно́енае |
угно́еныя (неадуш.) угно́еных (адуш.) |
Т. |
угно́еным |
угно́енай угно́енаю |
угно́еным |
угно́енымі |
М. |
угно́еным |
угно́енай |
угно́еным |
угно́еных |
Кароткая форма: угно́ена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
угно́йвальнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
угно́йвальнік |
угно́йвальнікі |
Р. |
угно́йвальніка |
угно́йвальнікаў |
Д. |
угно́йвальніку |
угно́йвальнікам |
В. |
угно́йвальнік |
угно́йвальнікі |
Т. |
угно́йвальнікам |
угно́йвальнікамі |
М. |
угно́йвальніку |
угно́йвальніках |
Крыніцы:
piskunou2012.