Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвклмнопрсуфхыэю
гдежйклмнпрсўфхчш-

То́ўцішкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. То́ўцішкі
Р. То́ўцішак
То́ўцішкаў
Д. То́ўцішкам
В. То́ўцішкі
Т. То́ўцішкамі
М. То́ўцішках

то́ўчанка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. то́ўчанка
Р. то́ўчанкі
Д. то́ўчанцы
В. то́ўчанку
Т. то́ўчанкай
то́ўчанкаю
М. то́ўчанцы

Крыніцы: piskunou2012.

то́ўчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. то́ўчаны то́ўчаная то́ўчанае то́ўчаныя
Р. то́ўчанага то́ўчанай
то́ўчанае		 то́ўчанага то́ўчаных
Д. то́ўчанаму то́ўчанай то́ўчанаму то́ўчаным
В. то́ўчаны (неадуш.)
то́ўчанага (адуш.)		 то́ўчаную то́ўчанае то́ўчаныя (неадуш.)
то́ўчаных (адуш.)
Т. то́ўчаным то́ўчанай
то́ўчанаю		 то́ўчаным то́ўчанымі
М. то́ўчаным то́ўчанай то́ўчаным то́ўчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

то́ўчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. то́ўчаны то́ўчаная то́ўчанае то́ўчаныя
Р. то́ўчанага то́ўчанай
то́ўчанае		 то́ўчанага то́ўчаных
Д. то́ўчанаму то́ўчанай то́ўчанаму то́ўчаным
В. то́ўчаны (неадуш.)
то́ўчанага (адуш.)		 то́ўчаную то́ўчанае то́ўчаныя (неадуш.)
то́ўчаных (адуш.)
Т. то́ўчаным то́ўчанай
то́ўчанаю		 то́ўчаным то́ўчанымі
М. то́ўчаным то́ўчанай то́ўчаным то́ўчаных

Кароткая форма: то́ўчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

то́ўшч

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. то́ўшч то́ўшчы
Р. то́ўшчы то́ўшчаў
Д. то́ўшчы то́ўшчам
В. то́ўшч то́ўшчы
Т. то́ўшчай то́ўшчамі
М. то́ўшчы то́ўшчах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

то́ўшча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. то́ўшча
Р. то́ўшчы
Д. то́ўшчы
В. то́ўшчу
Т. то́ўшчай
то́ўшчаю
М. то́ўшчы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

то́ўшчавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. то́ўшчавы то́ўшчавая то́ўшчавае то́ўшчавыя
Р. то́ўшчавага то́ўшчавай
то́ўшчавае		 то́ўшчавага то́ўшчавых
Д. то́ўшчаваму то́ўшчавай то́ўшчаваму то́ўшчавым
В. то́ўшчавы (неадуш.)
то́ўшчавага (адуш.)		 то́ўшчавую то́ўшчавае то́ўшчавыя (неадуш.)
то́ўшчавых (адуш.)
Т. то́ўшчавым то́ўшчавай
то́ўшчаваю		 то́ўшчавым то́ўшчавымі
М. то́ўшчавым то́ўшчавай то́ўшчавым то́ўшчавых

Крыніцы: piskunou2012.

То́ўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. То́ўшчына
Р. То́ўшчыны
Д. То́ўшчыне
В. То́ўшчыну
Т. То́ўшчынай
То́ўшчынаю
М. То́ўшчыне