гнятлі́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
гнятлі́васць |
Р. |
гнятлі́васці |
Д. |
гнятлі́васці |
В. |
гнятлі́васць |
Т. |
гнятлі́васцю |
М. |
гнятлі́васці |
Крыніцы:
piskunou2012.
гнятлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гнятлі́вы |
гнятлі́вая |
гнятлі́вае |
гнятлі́выя |
Р. |
гнятлі́вага |
гнятлі́вай гнятлі́вае |
гнятлі́вага |
гнятлі́вых |
Д. |
гнятлі́ваму |
гнятлі́вай |
гнятлі́ваму |
гнятлі́вым |
В. |
гнятлі́вы (неадуш.) гнятлі́вага (адуш.) |
гнятлі́вую |
гнятлі́вае |
гнятлі́выя (неадуш.) гнятлі́вых (адуш.) |
Т. |
гнятлі́вым |
гнятлі́вай гнятлі́ваю |
гнятлі́вым |
гнятлі́вымі |
М. |
гнятлі́вым |
гнятлі́вай |
гнятлі́вым |
гнятлі́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
гняту́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
гняту́чка |
Р. |
гняту́чкі |
Д. |
гняту́чцы |
В. |
гняту́чку |
Т. |
гняту́чкай гняту́чкаю |
М. |
гняту́чцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
гняту́чы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гняту́чы |
гняту́чая |
гняту́чае |
гняту́чыя |
Р. |
гняту́чага |
гняту́чай гняту́чае |
гняту́чага |
гняту́чых |
Д. |
гняту́чаму |
гняту́чай |
гняту́чаму |
гняту́чым |
В. |
гняту́чы (неадуш.) гняту́чага (адуш.) |
гняту́чую |
гняту́чае |
гняту́чыя (неадуш.) гняту́чых (адуш.) |
Т. |
гняту́чым |
гняту́чай гняту́чаю |
гняту́чым |
гняту́чымі |
М. |
гняту́чым |
гняту́чай |
гняту́чым |
гняту́чых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
tsbm1984.
гняту́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гняту́чы |
гняту́чая |
гняту́чае |
гняту́чыя |
Р. |
гняту́чага |
гняту́чай гняту́чае |
гняту́чага |
гняту́чых |
Д. |
гняту́чаму |
гняту́чай |
гняту́чаму |
гняту́чым |
В. |
гняту́чы (неадуш.) гняту́чага (адуш.) |
гняту́чую |
гняту́чае |
гняту́чыя (неадуш.) гняту́чых (адуш.) |
Т. |
гняту́чым |
гняту́чай гняту́чаю |
гняту́чым |
гняту́чымі |
М. |
гняту́чым |
гняту́чай |
гняту́чым |
гняту́чых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
tsbm1984.
гняўко́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
Н. |
гняўко́ |
гняўко́ |
Р. |
гняўко́ |
гняўко́ |
Д. |
гняўко́ |
гняўко́ |
В. |
гняўко́ |
гняўко́ |
Т. |
гняўко́ |
гняўко́ |
М. |
гняўко́ |
гняўко́ |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
гняўко́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гняўко́ |
гняўкі́ |
Р. |
гняўка́ |
гняўко́ў |
Д. |
гняўку́ |
гняўка́м |
В. |
гняўка́ |
гняўко́ў |
Т. |
гняўко́м |
гняўка́мі |
М. |
гняўку́ |
гняўка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.