гняўко́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны

адз. мн.
Н. гняўко́ гняўко́
Р. гняўко́ гняўко́
Д. гняўко́ гняўко́
В. гняўко́ гняўко́
Т. гняўко́ гняўко́
М. гняўко́ гняўко́

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)