Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авеёіклмнопрстуфцыьэя

Асабо́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Асабо́вічы
Р. Асабо́віч
Асабо́вічаў
Д. Асабо́вічам
В. Асабо́вічы
Т. Асабо́вічамі
М. Асабо́вічах

асабо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асабо́вы асабо́вая асабо́вае асабо́выя
Р. асабо́вага асабо́вай
асабо́вае		 асабо́вага асабо́вых
Д. асабо́ваму асабо́вай асабо́ваму асабо́вым
В. асабо́вы (неадуш.)
асабо́вага (адуш.)		 асабо́вую асабо́вае асабо́выя (неадуш.)
асабо́вых (адуш.)
Т. асабо́вым асабо́вай
асабо́ваю		 асабо́вым асабо́вымі
М. асабо́вым асабо́вай асабо́вым асабо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Асава́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Асава́
Р. Асавы́
Д. Асаве́
В. Асаву́
Т. Асаво́й
Асаво́ю
М. Асаве́

Асава́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Асава́я
Р. Асаво́й
Д. Асаво́й
В. Асаву́ю
Т. Асаво́й
Асаво́ю
М. Асаво́й

асаве́ла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
асаве́ла - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

асаве́ласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. асаве́ласць
Р. асаве́ласці
Д. асаве́ласці
В. асаве́ласць
Т. асаве́ласцю
М. асаве́ласці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

асаве́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асаве́лы асаве́лая асаве́лае асаве́лыя
Р. асаве́лага асаве́лай
асаве́лае		 асаве́лага асаве́лых
Д. асаве́ламу асаве́лай асаве́ламу асаве́лым
В. асаве́лы (неадуш.)
асаве́лага (адуш.)		 асаве́лую асаве́лае асаве́лыя (неадуш.)
асаве́лых (адуш.)
Т. асаве́лым асаве́лай
асаве́лаю		 асаве́лым асаве́лымі
М. асаве́лым асаве́лай асаве́лым асаве́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Асаве́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Асаве́ц
Р. Асаўца́
Д. Асаўцу́
В. Асаве́ц
Т. Асаўцо́м
М. Асаўцы́

асаве́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асаве́цкі асаве́цкая асаве́цкае асаве́цкія
Р. асаве́цкага асаве́цкай
асаве́цкае		 асаве́цкага асаве́цкіх
Д. асаве́цкаму асаве́цкай асаве́цкаму асаве́цкім
В. асаве́цкі (неадуш.)
асаве́цкага (адуш.)		 асаве́цкую асаве́цкае асаве́цкія (неадуш.)
асаве́цкіх (адуш.)
Т. асаве́цкім асаве́цкай
асаве́цкаю		 асаве́цкім асаве́цкімі
М. асаве́цкім асаве́цкай асаве́цкім асаве́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

асаве́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асаве́ю асаве́ем
2-я ас. асаве́еш асаве́еце
3-я ас. асаве́е асаве́юць
Прошлы час
м. асаве́ў асаве́лі
ж. асаве́ла
н. асаве́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час асаве́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.