Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бгдежзйклнпрстхцчшя

вельві́чыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вельві́чыя вельві́чыі
Р. вельві́чыі вельві́чый
Д. вельві́чыі вельві́чыям
В. вельві́чыю вельві́чыі
Т. вельві́чыяй
вельві́чыяю		 вельві́чыямі
М. вельві́чыі вельві́чыях

Крыніцы: piskunou2012.

вельзеву́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вельзеву́л вельзеву́лы
Р. вельзеву́ла вельзеву́лаў
Д. вельзеву́лу вельзеву́лам
В. вельзеву́ла вельзеву́лаў
Т. вельзеву́лам вельзеву́ламі
М. вельзеву́ле вельзеву́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Вельзеву́л

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вельзеву́л
Р. Вельзеву́ла
Д. Вельзеву́лу
В. Вельзеву́ла
Т. Вельзеву́лам
М. Вельзеву́ле

Крыніцы: piskunou2012.

ве́лькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́лькі ве́лькая ве́лькае ве́лькія
Р. ве́лькага ве́лькай
ве́лькае		 ве́лькага ве́лькіх
Д. ве́лькаму ве́лькай ве́лькаму ве́лькім
В. ве́лькі (неадуш.)
ве́лькага (адуш.)		 ве́лькую ве́лькае ве́лькія (неадуш.)
ве́лькіх (адуш.)
Т. ве́лькім ве́лькай
ве́лькаю		 ве́лькім ве́лькімі
М. ве́лькім ве́лькай ве́лькім ве́лькіх

Крыніцы: piskunou2012.

ве́льмі

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ве́льмі - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вельмішано́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вельмішано́ўны вельмішано́ўная вельмішано́ўнае вельмішано́ўныя
Р. вельмішано́ўнага вельмішано́ўнай
вельмішано́ўнае		 вельмішано́ўнага вельмішано́ўных
Д. вельмішано́ўнаму вельмішано́ўнай вельмішано́ўнаму вельмішано́ўным
В. вельмішано́ўны (неадуш.)
вельмішано́ўнага (адуш.)		 вельмішано́ўную вельмішано́ўнае вельмішано́ўныя (неадуш.)
вельмішано́ўных (адуш.)
Т. вельмішано́ўным вельмішано́ўнай
вельмішано́ўнаю		 вельмішано́ўным вельмішано́ўнымі
М. вельмішано́ўным вельмішано́ўнай вельмішано́ўным вельмішано́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Вельмуты́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Вельмуты́
Р. Вельмуто́ў
Д. Вельмута́м
В. Вельмуты́
Т. Вельмута́мі
М. Вельмута́х

ве́льс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́льс ве́льсы
Р. ве́льса ве́льсаў
Д. ве́льсу ве́льсам
В. ве́льс ве́льсы
Т. ве́льсам ве́льсамі
М. ве́льсе ве́льсах

Крыніцы: piskunou2012.

вельцава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вельцава́нне
Р. вельцава́ння
Д. вельцава́нню
В. вельцава́нне
Т. вельцава́ннем
М. вельцава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

вельцава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вельцава́ны вельцава́ная вельцава́нае вельцава́ныя
Р. вельцава́нага вельцава́най
вельцава́нае		 вельцава́нага вельцава́ных
Д. вельцава́наму вельцава́най вельцава́наму вельцава́ным
В. вельцава́ны (неадуш.)
вельцава́нага (адуш.)		 вельцава́ную вельцава́нае вельцава́ныя (неадуш.)
вельцава́ных (адуш.)
Т. вельцава́ным вельцава́най
вельцава́наю		 вельцава́ным вельцава́нымі
М. вельцава́ным вельцава́най вельцава́ным вельцава́ных

Крыніцы: piskunou2012.