разуме́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разуме́ю |
разуме́ем |
| 2-я ас. |
разуме́еш |
разуме́еце |
| 3-я ас. |
разуме́е |
разуме́юць |
| Прошлы час |
| м. |
разуме́ў |
разуме́лі |
| ж. |
разуме́ла |
| н. |
разуме́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разуме́й |
разуме́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
разуме́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разу́мна
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| разу́мна |
разумне́й |
найразумне́й |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
разу́мнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разу́мнасць |
| Р. |
разу́мнасці |
| Д. |
разу́мнасці |
| В. |
разу́мнасць |
| Т. |
разу́мнасцю |
| М. |
разу́мнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разумне́йшы
прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разумне́йшы |
разумне́йшая |
разумне́йшае |
разумне́йшыя |
| Р. |
разумне́йшага |
разумне́йшай разумне́йшае |
разумне́йшага |
разумне́йшых |
| Д. |
разумне́йшаму |
разумне́йшай |
разумне́йшаму |
разумне́йшым |
| В. |
разумне́йшы (неадуш.) разумне́йшага (адуш.) |
разумне́йшую |
разумне́йшае |
разумне́йшыя (неадуш.) разумне́йшых (адуш.) |
| Т. |
разумне́йшым |
разумне́йшай разумне́йшаю |
разумне́йшым |
разумне́йшымі |
| М. |
разумне́йшым |
разумне́йшай |
разумне́йшым |
разумне́йшых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
разумне́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разумне́ю |
разумне́ем |
| 2-я ас. |
разумне́еш |
разумне́еце |
| 3-я ас. |
разумне́е |
разумне́юць |
| Прошлы час |
| м. |
разумне́ў |
разумне́лі |
| ж. |
разумне́ла |
| н. |
разумне́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разумне́й |
разумне́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
разумне́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разу́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разу́мнік |
разу́мнікі |
| Р. |
разу́мніка |
разу́мнікаў |
| Д. |
разу́мніку |
разу́мнікам |
| В. |
разу́мніка |
разу́мнікаў |
| Т. |
разу́мнікам |
разу́мнікамі |
| М. |
разу́мніку |
разу́мніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разу́мніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разу́мніца |
разу́мніцы |
| Р. |
разу́мніцы |
разу́мніц |
| Д. |
разу́мніцы |
разу́мніцам |
| В. |
разу́мніцу |
разу́мніц |
| Т. |
разу́мніцай разу́мніцаю |
разу́мніцамі |
| М. |
разу́мніцы |
разу́мніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разу́мніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разу́мніцтва |
| Р. |
разу́мніцтва |
| Д. |
разу́мніцтву |
| В. |
разу́мніцтва |
| Т. |
разу́мніцтвам |
| М. |
разу́мніцтве |
Крыніцы:
piskunou2012.