надзе́іць
‘выклікаць надзею ў каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
надзе́ю |
надзе́ім |
2-я ас. |
надзе́іш |
надзе́іце |
3-я ас. |
надзе́іць |
надзе́яць |
Прошлы час |
м. |
надзе́іў |
надзе́ілі |
ж. |
надзе́іла |
н. |
надзе́іла |
Загадны лад |
2-я ас. |
надзе́й |
надзе́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
надзе́ячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
надзе́йка
‘памянш.-ласк. да надзея’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
надзе́йка |
надзе́йкі |
Р. |
надзе́йкі |
надзе́ек |
Д. |
надзе́йцы |
надзе́йкам |
В. |
надзе́йку |
надзе́йкі |
Т. |
надзе́йкай надзе́йкаю |
надзе́йкамі |
М. |
надзе́йцы |
надзе́йках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Надзе́йкавічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Надзе́йкавічы |
Р. |
Надзе́йкавіч Надзе́йкавічаў |
Д. |
Надзе́йкавічам |
В. |
Надзе́йкавічы |
Т. |
Надзе́йкавічамі |
М. |
Надзе́йкавічах |
надзе́йна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
надзе́йна |
надзе́йней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
надзе́йнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
надзе́йнасць |
Р. |
надзе́йнасці |
Д. |
надзе́йнасці |
В. |
надзе́йнасць |
Т. |
надзе́йнасцю |
М. |
надзе́йнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
надзе́йны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
надзе́йны |
надзе́йная |
надзе́йнае |
надзе́йныя |
Р. |
надзе́йнага |
надзе́йнай надзе́йнае |
надзе́йнага |
надзе́йных |
Д. |
надзе́йнаму |
надзе́йнай |
надзе́йнаму |
надзе́йным |
В. |
надзе́йны (неадуш.) надзе́йнага (адуш.) |
надзе́йную |
надзе́йнае |
надзе́йныя (неадуш.) надзе́йных (адуш.) |
Т. |
надзе́йным |
надзе́йнай надзе́йнаю |
надзе́йным |
надзе́йнымі |
М. |
надзе́йным |
надзе́йнай |
надзе́йным |
надзе́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
надзе́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
надзе́л |
надзе́лы |
Р. |
надзе́лу |
надзе́лаў |
Д. |
надзе́лу |
надзе́лам |
В. |
надзе́л |
надзе́лы |
Т. |
надзе́лам |
надзе́ламі |
М. |
надзе́ле |
надзе́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
надзе́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
надзе́лены |
надзе́леная |
надзе́ленае |
надзе́леныя |
Р. |
надзе́ленага |
надзе́ленай надзе́ленае |
надзе́ленага |
надзе́леных |
Д. |
надзе́ленаму |
надзе́ленай |
надзе́ленаму |
надзе́леным |
В. |
надзе́лены (неадуш.) надзе́ленага (адуш.) |
надзе́леную |
надзе́ленае |
надзе́леныя (неадуш.) надзе́леных (адуш.) |
Т. |
надзе́леным |
надзе́ленай надзе́ленаю |
надзе́леным |
надзе́ленымі |
М. |
надзе́леным |
надзе́ленай |
надзе́леным |
надзе́леных |
Кароткая форма: надзе́лена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.