Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
аоуыэ

драпава́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. драпава́льнік драпава́льнікі
Р. драпава́льніка драпава́льнікаў
Д. драпава́льніку драпава́льнікам
В. драпава́льніка драпава́льнікаў
Т. драпава́льнікам драпава́льнікамі
М. драпава́льніку драпава́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

драпава́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. драпава́льны драпава́льная драпава́льнае драпава́льныя
Р. драпава́льнага драпава́льнай
драпава́льнае		 драпава́льнага драпава́льных
Д. драпава́льнаму драпава́льнай драпава́льнаму драпава́льным
В. драпава́льны (неадуш.)
драпава́льнага (адуш.)		 драпава́льную драпава́льнае драпава́льныя (неадуш.)
драпава́льных (адуш.)
Т. драпава́льным драпава́льнай
драпава́льнаю		 драпава́льным драпава́льнымі
М. драпава́льным драпава́льнай драпава́льным драпава́льных

Крыніцы: piskunou2012.

драпава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. драпава́нне
Р. драпава́ння
Д. драпава́нню
В. драпава́нне
Т. драпава́ннем
М. драпава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

драпава́ць

‘абіваць, упрыгожваць што-небудзь якой-небудзь тканінай’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. драпу́ю драпу́ем
2-я ас. драпу́еш драпу́еце
3-я ас. драпу́е драпу́юць
Прошлы час
м. драпава́ў драпава́лі
ж. драпава́ла
н. драпава́ла
Загадны лад
2-я ас. драпу́й драпу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час драпу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

дра́павы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дра́павы дра́павая дра́павае дра́павыя
Р. дра́павага дра́павай
дра́павае		 дра́павага дра́павых
Д. дра́паваму дра́павай дра́паваму дра́павым
В. дра́павы (неадуш.)
дра́павага (адуш.)		 дра́павую дра́павае дра́павыя (неадуш.)
дра́павых (адуш.)
Т. дра́павым дра́павай
дра́паваю		 дра́павым дра́павымі
М. дра́павым дра́павай дра́павым дра́павых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

драпа́к

‘прылада’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. драпа́к драпакі́
Р. драпака́ драпако́ў
Д. драпаку́ драпака́м
В. драпа́к драпакі́
Т. драпако́м драпака́мі
М. драпаку́ драпака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

драпа́к

‘танец’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. драпа́к
Р. драпака́
Д. драпаку́
В. драпа́к
Т. драпако́м
М. драпаку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

дра́панне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дра́панне
Р. дра́пання
Д. дра́панню
В. дра́панне
Т. дра́паннем
М. дра́панні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

драпану́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. драпану́ драпанё́м
2-я ас. драпане́ш драпаняце́
3-я ас. драпане́ драпану́ць
Прошлы час
м. драпану́ў драпану́лі
ж. драпану́ла
н. драпану́ла
Загадны лад
2-я ас. драпані́ драпані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час драпану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

дра́паны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дра́паны дра́паная дра́панае дра́паныя
Р. дра́панага дра́панай
дра́панае		 дра́панага дра́паных
Д. дра́панаму дра́панай дра́панаму дра́паным
В. дра́паны (неадуш.)
дра́панага (адуш.)		 дра́паную дра́панае дра́паныя (неадуш.)
дра́паных (адуш.)
Т. дра́паным дра́панай
дра́панаю		 дра́паным дра́панымі
М. дра́паным дра́панай дра́паным дра́паных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.