драпа́к
‘прылада’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| драпа́к | драпакі́ | |
| драпака́ | драпако́ў | |
| драпаку́ | драпака́м | |
| драпа́к | драпакі́ | |
| драпако́м | драпака́мі | |
| драпаку́ | драпака́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)