тыта́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тыта́навы |
тыта́навая |
тыта́навае |
тыта́навыя |
Р. |
тыта́навага |
тыта́навай тыта́навае |
тыта́навага |
тыта́навых |
Д. |
тыта́наваму |
тыта́навай |
тыта́наваму |
тыта́навым |
В. |
тыта́навы (неадуш.) тыта́навага (адуш.) |
тыта́навую |
тыта́навае |
тыта́навыя (неадуш.) тыта́навых (адуш.) |
Т. |
тыта́навым |
тыта́навай тыта́наваю |
тыта́навым |
тыта́навымі |
М. |
тыта́навым |
тыта́навай |
тыта́навым |
тыта́навых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тытаназу́х
‘вымерлае земнаводнае, сінапсіда’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тытаназу́х |
тытаназу́хі |
Р. |
тытаназу́ха |
тытаназу́хаў |
Д. |
тытаназу́ху |
тытаназу́хам |
В. |
тытаназу́ха |
тытаназу́хаў |
Т. |
тытаназу́хам |
тытаназу́хамі |
М. |
тытаназу́ху |
тытаназу́хах |
Крыніцы:
piskunou2012.
тытанамагнеты́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
тытанамагнеты́т |
Р. |
тытанамагнеты́ту |
Д. |
тытанамагнеты́ту |
В. |
тытанамагнеты́т |
Т. |
тытанамагнеты́там |
М. |
тытанамагнеты́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
тытанама́хія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
тытанама́хія |
Р. |
тытанама́хіі |
Д. |
тытанама́хіі |
В. |
тытанама́хію |
Т. |
тытанама́хіяй тытанама́хіяю |
М. |
тытанама́хіі |
Крыніцы:
piskunou2012.
тытанасіліка́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тытанасіліка́т |
тытанасіліка́ты |
Р. |
тытанасіліка́ту |
тытанасіліка́таў |
Д. |
тытанасіліка́ту |
тытанасіліка́там |
В. |
тытанасіліка́т |
тытанасіліка́ты |
Т. |
тытанасіліка́там |
тытанасіліка́тамі |
М. |
тытанасіліка́це |
тытанасіліка́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
тытана́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тытана́т |
тытана́ты |
Р. |
тытана́ту |
тытана́таў |
Д. |
тытана́ту |
тытана́там |
В. |
тытана́т |
тытана́ты |
Т. |
тытана́там |
тытана́тамі |
М. |
тытана́це |
тытана́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
тытанафо́неус
‘дыназаўр’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тытанафо́неус |
тытанафо́неусы |
Р. |
тытанафо́неуса |
тытанафо́неусаў |
Д. |
тытанафо́неусу |
тытанафо́неусам |
В. |
тытанафо́неуса |
тытанафо́неусаў |
Т. |
тытанафо́неусам |
тытанафо́неусамі |
М. |
тытанафо́неусе |
тытанафо́неусах |
Крыніцы:
piskunou2012.
тытані́да
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тытані́да |
тытані́ды |
Р. |
тытані́ды |
тытані́д |
Д. |
тытані́дзе |
тытані́дам |
В. |
тытані́ду |
тытані́д |
Т. |
тытані́дай тытані́даю |
тытані́дамі |
М. |
тытані́дзе |
тытані́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
тыта́ністы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тыта́ністы |
тыта́ністая |
тыта́ністае |
тыта́ністыя |
Р. |
тыта́ністага |
тыта́ністай тыта́ністае |
тыта́ністага |
тыта́ністых |
Д. |
тыта́ністаму |
тыта́ністай |
тыта́ністаму |
тыта́ністым |
В. |
тыта́ністы (неадуш.) тыта́ністага (адуш.) |
тыта́ністую |
тыта́ністае |
тыта́ністыя (неадуш.) тыта́ністых (адуш.) |
Т. |
тыта́ністым |
тыта́ністай тыта́ністаю |
тыта́ністым |
тыта́ністымі |
М. |
тыта́ністым |
тыта́ністай |
тыта́ністым |
тыта́ністых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.