Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авезілмнопрстуцшыэя

акачу́рыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. акачу́руся акачу́рымся
2-я ас. акачу́рышся акачу́рыцеся
3-я ас. акачу́рыцца акачу́рацца
Прошлы час
м. акачу́рыўся акачу́рыліся
ж. акачу́рылася
н. акачу́рылася
Загадны лад
2-я ас. акачу́рся акачу́рцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час акачу́рыўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

Акачы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Акачы́
Р. Акачо́ў
Д. Акача́м
В. Акачы́
Т. Акача́мі
М. Акача́х

акашла́цець

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. акашла́цею акашла́цеем
2-я ас. акашла́цееш акашла́цееце
3-я ас. акашла́цее акашла́цеюць
Прошлы час
м. акашла́цеў акашла́целі
ж. акашла́цела
н. акашла́цела
Загадны лад
2-я ас. акашла́цей акашла́цейце
Дзеепрыслоўе
прош. час акашла́цеўшы

Крыніцы: piskunou2012.

а́каючы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. а́каючы а́каючая а́каючае а́каючыя
Р. а́каючага а́каючай
а́каючае		 а́каючага а́каючых
Д. а́каючаму а́каючай а́каючаму а́каючым
В. а́каючы (неадуш.)
а́каючага (адуш.)		 а́каючую а́каючае а́каючыя (неадуш.)
а́каючых (адуш.)
Т. а́каючым а́каючай
а́каючаю		 а́каючым а́каючымі
М. а́каючым а́каючай а́каючым а́каючых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

акая́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акая́ннік акая́ннікі
Р. акая́нніка акая́ннікаў
Д. акая́нніку акая́ннікам
В. акая́нніка акая́ннікаў
Т. акая́ннікам акая́ннікамі
М. акая́нніку акая́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

акая́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. акая́нніца акая́нніцы
Р. акая́нніцы акая́нніц
Д. акая́нніцы акая́нніцам
В. акая́нніцу акая́нніц
Т. акая́нніцай
акая́нніцаю		 акая́нніцамі
М. акая́нніцы акая́нніцах

Крыніцы: piskunou2012.

акая́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. акая́нны акая́нная акая́ннае акая́нныя
Р. акая́ннага акая́ннай
акая́ннае		 акая́ннага акая́нных
Д. акая́ннаму акая́ннай акая́ннаму акая́нным
В. акая́нны (неадуш.)
акая́ннага (адуш.)		 акая́нную акая́ннае акая́нныя (неадуш.)
акая́нных (адуш.)
Т. акая́нным акая́ннай
акая́ннаю		 акая́нным акая́ннымі
М. акая́нным акая́ннай акая́нным акая́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

акая́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акая́нства акая́нствы
Р. акая́нства акая́нстваў
Д. акая́нству акая́нствам
В. акая́нства акая́нствы
Т. акая́нствам акая́нствамі
М. акая́нстве акая́нствах

Крыніцы: piskunou2012.