мараліза́тарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мараліза́тарскі |
мараліза́тарская |
мараліза́тарскае |
мараліза́тарскія |
| Р. |
мараліза́тарскага |
мараліза́тарскай
мараліза́тарскае |
мараліза́тарскага |
мараліза́тарскіх |
| Д. |
мараліза́тарскаму |
мараліза́тарскай |
мараліза́тарскаму |
мараліза́тарскім |
| В. |
мараліза́тарскі (неадуш.)
мараліза́тарскага (адуш.) |
мараліза́тарскую |
мараліза́тарскае |
мараліза́тарскія (неадуш.)
мараліза́тарскіх (адуш.) |
| Т. |
мараліза́тарскім |
мараліза́тарскай
мараліза́тарскаю |
мараліза́тарскім |
мараліза́тарскімі |
| М. |
мараліза́тарскім |
мараліза́тарскай |
мараліза́тарскім |
мараліза́тарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
мараліза́тарства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мараліза́тарства |
| Р. |
мараліза́тарства |
| Д. |
мараліза́тарству |
| В. |
мараліза́тарства |
| Т. |
мараліза́тарствам |
| М. |
мараліза́тарстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
мараліза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мараліза́цыя |
| Р. |
мараліза́цыі |
| Д. |
мараліза́цыі |
| В. |
мараліза́цыю |
| Т. |
мараліза́цыяй
мараліза́цыяю |
| М. |
мараліза́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
маралі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
маралі́зм |
| Р. |
маралі́зму |
| Д. |
маралі́зму |
| В. |
маралі́зм |
| Т. |
маралі́змам |
| М. |
маралі́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
маралі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
маралі́ст |
маралі́сты |
| Р. |
маралі́ста |
маралі́стаў |
| Д. |
маралі́сту |
маралі́стам |
| В. |
маралі́ста |
маралі́стаў |
| Т. |
маралі́стам |
маралі́стамі |
| М. |
маралі́сце |
маралі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
маралі́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
маралі́стка |
маралі́сткі |
| Р. |
маралі́сткі |
маралі́стак |
| Д. |
маралі́стцы |
маралі́сткам |
| В. |
маралі́стку |
маралі́стак |
| Т. |
маралі́сткай
маралі́сткаю |
маралі́сткамі |
| М. |
маралі́стцы |
маралі́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
маралісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
маралісты́чны |
маралісты́чная |
маралісты́чнае |
маралісты́чныя |
| Р. |
маралісты́чнага |
маралісты́чнай
маралісты́чнае |
маралісты́чнага |
маралісты́чных |
| Д. |
маралісты́чнаму |
маралісты́чнай |
маралісты́чнаму |
маралісты́чным |
| В. |
маралісты́чны (неадуш.)
маралісты́чнага (адуш.) |
маралісты́чную |
маралісты́чнае |
маралісты́чныя (неадуш.)
маралісты́чных (адуш.) |
| Т. |
маралісты́чным |
маралісты́чнай
маралісты́чнаю |
маралісты́чным |
маралісты́чнымі |
| М. |
маралісты́чным |
маралісты́чнай |
маралісты́чным |
маралісты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
маралітэ́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
маралітэ́ |
маралітэ́ |
| Р. |
маралітэ́ |
маралітэ́ |
| Д. |
маралітэ́ |
маралітэ́ |
| В. |
маралітэ́ |
маралітэ́ |
| Т. |
маралітэ́ |
маралітэ́ |
| М. |
маралітэ́ |
маралітэ́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
мара́ль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мара́ль |
мара́лі |
| Р. |
мара́лі |
мара́лей |
| Д. |
мара́лі |
мара́лям |
| В. |
мара́ль |
мара́лі |
| Т. |
мара́ллю |
мара́лямі |
| М. |
мара́лі |
мара́лях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мара́льна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| мара́льна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.