мараліза́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мараліза́тар | мараліза́тары | |
| мараліза́тара | мараліза́тараў | |
| мараліза́тару | мараліза́тарам | |
| мараліза́тара | мараліза́тараў | |
| мараліза́тарам | мараліза́тарамі | |
| мараліза́тару | мараліза́тарах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)