Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’

вераб’янё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. вераб’янё́ вераб’яня́ты
Р. вераб’яня́ці вераб’яня́т
Д. вераб’яня́ці вераб’яня́там
В. вераб’янё́ вераб’яня́т
Т. вераб’янё́м вераб’яня́тамі
М. вераб’яня́ці вераб’яня́тах

Іншыя варыянты: вераб’яня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вераб’яня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. вераб’яня́ вераб’яня́ты
Р. вераб’яня́ці вераб’яня́т
Д. вераб’яня́ці вераб’яня́там
В. вераб’яня́ вераб’яня́т
Т. вераб’янё́м вераб’яня́тамі
М. вераб’яня́ці вераб’яня́тах

Іншыя варыянты: вераб’янё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ве́раванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́раванне ве́раванні
Р. ве́равання ве́раванняў
Д. ве́раванню ве́раванням
В. ве́раванне ве́раванні
Т. ве́раваннем ве́раваннямі
М. ве́раванні ве́раваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ве́раваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ве́рую ве́руем
2-я ас. ве́руеш ве́руеце
3-я ас. ве́руе ве́руюць
Прошлы час
м. ве́раваў ве́равалі
ж. ве́равала
н. ве́равала
Загадны лад
2-я ас. ве́руй ве́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ве́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

веравучэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. веравучэ́нне веравучэ́нні
Р. веравучэ́ння веравучэ́нняў
Д. веравучэ́нню веравучэ́нням
В. веравучэ́нне веравучэ́нні
Т. веравучэ́ннем веравучэ́ннямі
М. веравучэ́нні веравучэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

веравызна́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. веравызна́льны веравызна́льная веравызна́льнае веравызна́льныя
Р. веравызна́льнага веравызна́льнай
веравызна́льнае		 веравызна́льнага веравызна́льных
Д. веравызна́льнаму веравызна́льнай веравызна́льнаму веравызна́льным
В. веравызна́льны (неадуш.)
веравызна́льнага (адуш.)		 веравызна́льную веравызна́льнае веравызна́льныя (неадуш.)
веравызна́льных (адуш.)
Т. веравызна́льным веравызна́льнай
веравызна́льнаю		 веравызна́льным веравызна́льнымі
М. веравызна́льным веравызна́льнай веравызна́льным веравызна́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

веравызна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. веравызна́нне веравызна́нні
Р. веравызна́ння веравызна́нняў
Д. веравызна́нню веравызна́нням
В. веравызна́нне веравызна́нні
Т. веравызна́ннем веравызна́ннямі
М. веравызна́нні веравызна́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

веравызна́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. веравызна́ўчы веравызна́ўчая веравызна́ўчае веравызна́ўчыя
Р. веравызна́ўчага веравызна́ўчай
веравызна́ўчае		 веравызна́ўчага веравызна́ўчых
Д. веравызна́ўчаму веравызна́ўчай веравызна́ўчаму веравызна́ўчым
В. веравызна́ўчы (неадуш.)
веравызна́ўчага (адуш.)		 веравызна́ўчую веравызна́ўчае веравызна́ўчыя (неадуш.)
веравызна́ўчых (адуш.)
Т. веравызна́ўчым веравызна́ўчай
веравызна́ўчаю		 веравызна́ўчым веравызна́ўчымі
М. веравызна́ўчым веравызна́ўчай веравызна́ўчым веравызна́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

Верагі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Верагі́
Р. Вераго́ў
Д. Верага́м
В. Верагі́
Т. Верага́мі
М. Верага́х

вераго́дна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
вераго́дна вераго́дней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.