Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

самадаво́льны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самадаво́льны	самадаво́льная	самадаво́льнае	самадаво́льныя
Р.	самадаво́льнага	самадаво́льнай самадаво́льнае	самадаво́льнага	самадаво́льных
Д.	самадаво́льнаму	самадаво́льнай	самадаво́льнаму	самадаво́льным
В.	самадаво́льны (неадуш.) самадаво́льнага (адуш.)	самадаво́льную	самадаво́льнае	самадаво́льныя (неадуш.) самадаво́льных (адуш.)
Т.	самадаво́льным	самадаво́льнай самадаво́льнаю	самадаво́льным	самадаво́льнымі
М.	самадаво́льным	самадаво́льнай	самадаво́льным	самадаво́льных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009.

самадаво́льства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

самада́йка

‘шчодрая жанчына, прадажная жанчына, прастытутка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

самадапамо́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	самадапамо́га
Р.	самадапамо́гі
Д.	самадапамо́зе
В.	самадапамо́гу
Т.	самадапамо́гай самадапамо́гаю
М.	самадапамо́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самадапамо́гавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самадапамо́гавы	самадапамо́гавая	самадапамо́гавае	самадапамо́гавыя
Р.	самадапамо́гавага	самадапамо́гавай самадапамо́гавае	самадапамо́гавага	самадапамо́гавых
Д.	самадапамо́гаваму	самадапамо́гавай	самадапамо́гаваму	самадапамо́гавым
В.	самадапамо́гавы (неадуш.) самадапамо́гавага (адуш.)	самадапамо́гавую	самадапамо́гавае	самадапамо́гавыя (неадуш.) самадапамо́гавых (адуш.)
Т.	самадапамо́гавым	самадапамо́гавай самадапамо́гаваю	самадапамо́гавым	самадапамо́гавымі
М.	самадапамо́гавым	самадапамо́гавай	самадапамо́гавым	самадапамо́гавых

Крыніцы: piskunou2012.

самадапаўня́льны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самадапаўня́льны	самадапаўня́льная	самадапаўня́льнае	самадапаўня́льныя
Р.	самадапаўня́льнага	самадапаўня́льнай самадапаўня́льнае	самадапаўня́льнага	самадапаўня́льных
Д.	самадапаўня́льнаму	самадапаўня́льнай	самадапаўня́льнаму	самадапаўня́льным
В.	самадапаўня́льны (неадуш.) самадапаўня́льнага (адуш.)	самадапаўня́льную	самадапаўня́льнае	самадапаўня́льныя (неадуш.) самадапаўня́льных (адуш.)
Т.	самадапаўня́льным	самадапаўня́льнай самадапаўня́льнаю	самадапаўня́льным	самадапаўня́льнымі
М.	самадапаўня́льным	самадапаўня́льнай	самадапаўня́льным	самадапаўня́льных

Крыніцы: piskunou2012.

самадаскана́ленне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

самадастатко́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
самадастатко́ва	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

самадастатко́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

самадастатко́вы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самадастатко́вы	самадастатко́вая	самадастатко́вае	самадастатко́выя
Р.	самадастатко́вага	самадастатко́вай самадастатко́вае	самадастатко́вага	самадастатко́вых
Д.	самадастатко́ваму	самадастатко́вай	самадастатко́ваму	самадастатко́вым
В.	самадастатко́вы (неадуш.) самадастатко́вага (адуш.)	самадастатко́вую	самадастатко́вае	самадастатко́выя (неадуш.) самадастатко́вых (адуш.)
Т.	самадастатко́вым	самадастатко́вай самадастатко́ваю	самадастатко́вым	самадастатко́вымі
М.	самадастатко́вым	самадастатко́вай	самадастатко́вым	самадастатко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum