зне́марасціцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зне́марашчуся |
зне́марасцімся |
2-я ас. |
зне́марасцішся |
зне́марасціцеся |
3-я ас. |
зне́марасціцца |
зне́марасцяцца |
Прошлы час |
м. |
зне́марасціўся |
зне́марасціліся |
ж. |
зне́марасцілася |
н. |
зне́марасцілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
зне́марасціся |
зне́марасціцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зне́марасціўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
зне́марасціць
‘пасяліць у кім-небудзь нярадаснае пачуццё’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зне́марашчу |
зне́марасцім |
2-я ас. |
зне́марасціш |
зне́марасціце |
3-я ас. |
зне́марасціць |
зне́марасцяць |
Прошлы час |
м. |
зне́марасціў |
зне́марасцілі |
ж. |
зне́марасціла |
н. |
зне́марасціла |
Загадны лад |
2-я ас. |
зне́марасці |
зне́марасціце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зне́марасціўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зне́марашчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зне́марашчаны |
зне́марашчаная |
зне́марашчанае |
зне́марашчаныя |
Р. |
зне́марашчанага |
зне́марашчанай зне́марашчанае |
зне́марашчанага |
зне́марашчаных |
Д. |
зне́марашчанаму |
зне́марашчанай |
зне́марашчанаму |
зне́марашчаным |
В. |
зне́марашчаны (неадуш.) зне́марашчанага (адуш.) |
зне́марашчаную |
зне́марашчанае |
зне́марашчаныя (неадуш.) зне́марашчаных (адуш.) |
Т. |
зне́марашчаным |
зне́марашчанай зне́марашчанаю |
зне́марашчаным |
зне́марашчанымі |
М. |
зне́марашчаным |
зне́марашчанай |
зне́марашчаным |
зне́марашчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
зненаві́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зненаві́джаны |
зненаві́джаная |
зненаві́джанае |
зненаві́джаныя |
Р. |
зненаві́джанага |
зненаві́джанай зненаві́джанае |
зненаві́джанага |
зненаві́джаных |
Д. |
зненаві́джанаму |
зненаві́джанай |
зненаві́джанаму |
зненаві́джаным |
В. |
зненаві́джаны (неадуш.) зненаві́джанага (адуш.) |
зненаві́джаную |
зненаві́джанае |
зненаві́джаныя (неадуш.) зненаві́джаных (адуш.) |
Т. |
зненаві́джаным |
зненаві́джанай зненаві́джанаю |
зненаві́джаным |
зненаві́джанымі |
М. |
зненаві́джаным |
зненаві́джанай |
зненаві́джаным |
зненаві́джаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
зненаві́дзець
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зненаві́джу |
зненаві́дзім |
2-я ас. |
зненаві́дзіш |
зненаві́дзіце |
3-я ас. |
зненаві́дзіць |
зненаві́дзяць |
Прошлы час |
м. |
зненаві́дзеў |
зненаві́дзелі |
ж. |
зненаві́дзела |
н. |
зненаві́дзела |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зненаві́дзеўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зненаві́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
зненаві́днасць |
Р. |
зненаві́днасці |
Д. |
зненаві́днасці |
В. |
зненаві́днасць |
Т. |
зненаві́днасцю |
М. |
зненаві́днасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
зненаві́дны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зненаві́дны |
зненаві́дная |
зненаві́днае |
зненаві́дныя |
Р. |
зненаві́днага |
зненаві́днай зненаві́днае |
зненаві́днага |
зненаві́дных |
Д. |
зненаві́днаму |
зненаві́днай |
зненаві́днаму |
зненаві́дным |
В. |
зненаві́дны (неадуш.) зненаві́днага (адуш.) |
зненаві́дную |
зненаві́днае |
зненаві́дныя (неадуш.) зненаві́дных (адуш.) |
Т. |
зненаві́дным |
зненаві́днай зненаві́днаю |
зненаві́дным |
зненаві́днымі |
М. |
зненаві́дным |
зненаві́днай |
зненаві́дным |
зненаві́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.