драні́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
драні́чнік |
драні́чнікі |
Р. |
драні́чніка |
драні́чнікаў |
Д. |
драні́чніку |
драні́чнікам |
В. |
драні́чніка |
драні́чнікаў |
Т. |
драні́чнікам |
драні́чнікамі |
М. |
драні́чніку |
драні́чніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
драні́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
драні́чны |
драні́чная |
драні́чнае |
драні́чныя |
Р. |
драні́чнага |
драні́чнай драні́чнае |
драні́чнага |
драні́чных |
Д. |
драні́чнаму |
драні́чнай |
драні́чнаму |
драні́чным |
В. |
драні́чны (неадуш.) драні́чнага (адуш.) |
драні́чную |
драні́чнае |
драні́чныя (неадуш.) драні́чных (адуш.) |
Т. |
драні́чным |
драні́чнай драні́чнаю |
драні́чным |
драні́чнымі |
М. |
драні́чным |
драні́чнай |
драні́чным |
драні́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
tsblm1996.
дра́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дра́нка |
дра́нкі |
Р. |
дра́нкі |
дра́нак |
Д. |
дра́нцы |
дра́нкам |
В. |
дра́нку |
дра́нкі |
Т. |
дра́нкай дра́нкаю |
дра́нкамі |
М. |
дра́нцы |
дра́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дранку́лька
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дранку́лька |
дранку́лькі |
Р. |
дранку́лькі |
дранку́лек |
Д. |
дранку́льцы |
дранку́лькам |
В. |
дранку́льку |
дранку́лькі |
Т. |
дранку́лькай дранку́лькаю |
дранку́лькамі |
М. |
дранку́льцы |
дранку́льках |
Крыніцы:
piskunou2012.
дранку́ля
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дранку́ля |
дранку́лі |
Р. |
дранку́лі |
дранку́ль |
Д. |
дранку́лі |
дранку́лям |
В. |
дранку́лю |
дранку́лі |
Т. |
дранку́ляй дранку́ляю |
дранку́лямі |
М. |
дранку́лі |
дранку́лях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
драннава́та
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
драннава́та |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
драннава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
драннава́ты |
драннава́тая |
драннава́тае |
драннава́тыя |
Р. |
драннава́тага |
драннава́тай драннава́тае |
драннава́тага |
драннава́тых |
Д. |
драннава́таму |
драннава́тай |
драннава́таму |
драннава́тым |
В. |
драннава́ты (неадуш.) драннава́тага (адуш.) |
драннава́тую |
драннава́тае |
драннава́тыя (неадуш.) драннава́тых (адуш.) |
Т. |
драннава́тым |
драннава́тай драннава́таю |
драннава́тым |
драннава́тымі |
М. |
драннава́тым |
драннава́тай |
драннава́тым |
драннава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дра́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
дра́нне |
Р. |
дра́ння |
Д. |
дра́нню |
В. |
дра́нне |
Т. |
дра́ннем |
М. |
дра́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.