драні́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| драні́чнік | драні́чнікі | |
| драні́чніка | драні́чнікаў | |
| драні́чніку | драні́чнікам | |
| драні́чніка | драні́чнікаў | |
| драні́чнікам | драні́чнікамі | |
| драні́чніку | драні́чніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)