Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

чамяры́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чамяры́чны чамяры́чная чамяры́чнае чамяры́чныя
Р. чамяры́чнага чамяры́чнай
чамяры́чнае
чамяры́чнага чамяры́чных
Д. чамяры́чнаму чамяры́чнай чамяры́чнаму чамяры́чным
В. чамяры́чны (неадуш.)
чамяры́чнага (адуш.)
чамяры́чную чамяры́чнае чамяры́чныя (неадуш.)
чамяры́чных (адуш.)
Т. чамяры́чным чамяры́чнай
чамяры́чнаю
чамяры́чным чамяры́чнымі
М. чамяры́чным чамяры́чнай чамяры́чным чамяры́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Чамяры́чына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Чамяры́чына
Р. Чамяры́чына
Д. Чамяры́чыну
В. Чамяры́чына
Т. Чамяры́чынам
М. Чамяры́чыне

ча́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ча́н ча́ны
Р. ча́на ча́наў
Д. ча́ну ча́нам
В. ча́н ча́ны
Т. ча́нам ча́намі
М. ча́не ча́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ча́навічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ча́навічы
Р. Ча́навіч
Ча́навічаў
Д. Ча́навічам
В. Ча́навічы
Т. Ча́навічамі
М. Ча́навічах

Чанаві́чы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Чанаві́чы
Р. Чанаві́ч
Чанаві́чаў
Д. Чанаві́чам
В. Чанаві́чы
Т. Чанаві́чамі
М. Чанаві́чах

чанавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чанавы́ чанава́я чанаво́е чанавы́я
Р. чанаво́га чанаво́й
чанаво́е
чанаво́га чанавы́х
Д. чанаво́му чанаво́й чанаво́му чанавы́м
В. чанавы́ (неадуш.)
чанаво́га (адуш.)
чанаву́ю чанаво́е чанавы́я (неадуш.)
чанавы́х (адуш.)
Т. чанавы́м чанаво́й
чанаво́ю
чанавы́м чанавы́мі
М. чанавы́м чанаво́й чанавы́м чанавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ча́нг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ча́нг ча́нгі
Р. ча́нга ча́нгаў
Д. ча́нгу ча́нгам
В. ча́нг ча́нгі
Т. ча́нгам ча́нгамі
М. ча́нгу ча́нгах

Крыніцы: piskunou2012.

чангу́ры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. чангу́ры чангу́ры
Р. чангу́ры чангу́ры
Д. чангу́ры чангу́ры
В. чангу́ры чангу́ры
Т. чангу́ры чангу́ры
М. чангу́ры чангу́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

чангуры́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чангуры́ст чангуры́сты
Р. чангуры́ста чангуры́стаў
Д. чангуры́сту чангуры́стам
В. чангуры́ста чангуры́стаў
Т. чангуры́стам чангуры́стамі
М. чангуры́сце чангуры́стах

Крыніцы: piskunou2012.

чангуры́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чангуры́стка чангуры́сткі
Р. чангуры́сткі чангуры́стак
Д. чангуры́стцы чангуры́сткам
В. чангуры́стку чангуры́стак
Т. чангуры́сткай
чангуры́сткаю
чангуры́сткамі
М. чангуры́стцы чангуры́стках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.