Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

сасу́дзік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: tsblm1996.

сасу́дзіста

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
сасу́дзіста	-	-

сасу́дзіста-валакні́сты

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сасу́дзіста-валакні́сты	сасу́дзіста-валакні́стая	сасу́дзіста-валакні́стае	сасу́дзіста-валакні́стыя
Р.	сасу́дзіста-валакні́стага	сасу́дзіста-валакні́стай сасу́дзіста-валакні́стае	сасу́дзіста-валакні́стага	сасу́дзіста-валакні́стых
Д.	сасу́дзіста-валакні́стаму	сасу́дзіста-валакні́стай	сасу́дзіста-валакні́стаму	сасу́дзіста-валакні́стым
В.	сасу́дзіста-валакні́сты (неадуш.) сасу́дзіста-валакні́стага (адуш.)	сасу́дзіста-валакні́стую	сасу́дзіста-валакні́стае	сасу́дзіста-валакні́стыя (неадуш.) сасу́дзіста-валакні́стых (адуш.)
Т.	сасу́дзіста-валакні́стым	сасу́дзіста-валакні́стай сасу́дзіста-валакні́стаю	сасу́дзіста-валакні́стым	сасу́дзіста-валакні́стымі
М.	сасу́дзіста-валакні́стым	сасу́дзіста-валакні́стай	сасу́дзіста-валакні́стым	сасу́дзіста-валакні́стых

Крыніцы: piskunou2012.

сасу́дзісты

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сасу́дзісты	сасу́дзістая	сасу́дзістае	сасу́дзістыя
Р.	сасу́дзістага	сасу́дзістай сасу́дзістае	сасу́дзістага	сасу́дзістых
Д.	сасу́дзістаму	сасу́дзістай	сасу́дзістаму	сасу́дзістым
В.	сасу́дзісты (неадуш.) сасу́дзістага (адуш.)	сасу́дзістую	сасу́дзістае	сасу́дзістыя (неадуш.) сасу́дзістых (адуш.)
Т.	сасу́дзістым	сасу́дзістай сасу́дзістаю	сасу́дзістым	сасу́дзістымі
М.	сасу́дзістым	сасу́дзістай	сасу́дзістым	сасу́дзістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сасцё́баны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сасцё́баны	сасцё́баная	сасцё́банае	сасцё́баныя
Р.	сасцё́банага	сасцё́банай сасцё́банае	сасцё́банага	сасцё́баных
Д.	сасцё́банаму	сасцё́банай	сасцё́банаму	сасцё́баным
В.	сасцё́баны (неадуш.) сасцё́банага (адуш.)	сасцё́баную	сасцё́банае	сасцё́баныя (неадуш.) сасцё́баных (адуш.)
Т.	сасцё́баным	сасцё́банай сасцё́банаю	сасцё́баным	сасцё́банымі
М.	сасцё́баным	сасцё́банай	сасцё́баным	сасцё́баных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

сасцё́баны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сасцё́баны	сасцё́баная	сасцё́банае	сасцё́баныя
Р.	сасцё́банага	сасцё́банай сасцё́банае	сасцё́банага	сасцё́баных
Д.	сасцё́банаму	сасцё́банай	сасцё́банаму	сасцё́баным
В.	сасцё́баны (неадуш.) сасцё́банага (адуш.)	сасцё́баную	сасцё́банае	сасцё́баныя (неадуш.) сасцё́баных (адуш.)
Т.	сасцё́баным	сасцё́банай сасцё́банаю	сасцё́баным	сасцё́банымі
М.	сасцё́баным	сасцё́банай	сасцё́баным	сасцё́баных

Кароткая форма: сасцё́бана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

сасцё́бацца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сасцё́баць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сасцё́бванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сасцё́бвацца

дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Verbum