мярзо́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мярзо́тнік |
мярзо́тнікі |
Р. |
мярзо́тніка |
мярзо́тнікаў |
Д. |
мярзо́тніку |
мярзо́тнікам |
В. |
мярзо́тніка |
мярзо́тнікаў |
Т. |
мярзо́тнікам |
мярзо́тнікамі |
М. |
мярзо́тніку |
мярзо́тніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мярзо́тніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мярзо́тніца |
мярзо́тніцы |
Р. |
мярзо́тніцы |
мярзо́тніц |
Д. |
мярзо́тніцы |
мярзо́тніцам |
В. |
мярзо́тніцу |
мярзо́тніц |
Т. |
мярзо́тніцай мярзо́тніцаю |
мярзо́тніцамі |
М. |
мярзо́тніцы |
мярзо́тніцах |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
мярзо́тніцкі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мярзо́тніцкі |
мярзо́тніцкая |
мярзо́тніцкае |
мярзо́тніцкія |
Р. |
мярзо́тніцкага |
мярзо́тніцкай мярзо́тніцкае |
мярзо́тніцкага |
мярзо́тніцкіх |
Д. |
мярзо́тніцкаму |
мярзо́тніцкай |
мярзо́тніцкаму |
мярзо́тніцкім |
В. |
мярзо́тніцкі (неадуш.) мярзо́тніцкага (адуш.) |
мярзо́тніцкую |
мярзо́тніцкае |
мярзо́тніцкія (неадуш.) мярзо́тніцкіх (адуш.) |
Т. |
мярзо́тніцкім |
мярзо́тніцкай мярзо́тніцкаю |
мярзо́тніцкім |
мярзо́тніцкімі |
М. |
мярзо́тніцкім |
мярзо́тніцкай |
мярзо́тніцкім |
мярзо́тніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
мярзо́тніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мярзо́тніцкі |
мярзо́тніцкая |
мярзо́тніцкае |
мярзо́тніцкія |
Р. |
мярзо́тніцкага |
мярзо́тніцкай мярзо́тніцкае |
мярзо́тніцкага |
мярзо́тніцкіх |
Д. |
мярзо́тніцкаму |
мярзо́тніцкай |
мярзо́тніцкаму |
мярзо́тніцкім |
В. |
мярзо́тніцкі (неадуш.) мярзо́тніцкага (адуш.) |
мярзо́тніцкую |
мярзо́тніцкае |
мярзо́тніцкія (неадуш.) мярзо́тніцкіх (адуш.) |
Т. |
мярзо́тніцкім |
мярзо́тніцкай мярзо́тніцкаю |
мярзо́тніцкім |
мярзо́тніцкімі |
М. |
мярзо́тніцкім |
мярзо́тніцкай |
мярзо́тніцкім |
мярзо́тніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
мярзо́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мярзо́тны |
мярзо́тная |
мярзо́тнае |
мярзо́тныя |
Р. |
мярзо́тнага |
мярзо́тнай мярзо́тнае |
мярзо́тнага |
мярзо́тных |
Д. |
мярзо́тнаму |
мярзо́тнай |
мярзо́тнаму |
мярзо́тным |
В. |
мярзо́тны (неадуш.) мярзо́тнага (адуш.) |
мярзо́тную |
мярзо́тнае |
мярзо́тныя (неадуш.) мярзо́тных (адуш.) |
Т. |
мярзо́тным |
мярзо́тнай мярзо́тнаю |
мярзо́тным |
мярзо́тнымі |
М. |
мярзо́тным |
мярзо́тнай |
мярзо́тным |
мярзо́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мярзо́цце
‘брыдкі, агідны чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
мярзо́цце |
Р. |
мярзо́цця |
Д. |
мярзо́ццю |
В. |
мярзо́цце |
Т. |
мярзо́ццем |
М. |
мярзо́цці |
Крыніцы:
piskunou2012.
мярзо́цце
‘тое, што выклікае брыдкасць, агіду’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
мярзо́цце |
Р. |
мярзо́цця |
Д. |
мярзо́ццю |
В. |
мярзо́цце |
Т. |
мярзо́ццем |
М. |
мярзо́цці |
Крыніцы:
piskunou2012.
мярзо́цце
‘тое, што выклікае брыдкасць, агіду; брыдкі, агідны чалавек’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
мярзо́цце |
Р. |
мярзо́цця |
Д. |
мярзо́ццю |
В. |
мярзо́цце |
Т. |
мярзо́ццем |
М. |
мярзо́цці |
Крыніцы:
piskunou2012.
мярзя́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
мярзя́чка |
Р. |
мярзя́чкі |
Д. |
мярзя́чцы |
В. |
мярзя́чку |
Т. |
мярзя́чкай мярзя́чкаю |
М. |
мярзя́чцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Мярко́вічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Мярко́вічы |
Р. |
Мярко́віч Мярко́вічаў |
Д. |
Мярко́вічам |
В. |
Мярко́вічы |
Т. |
Мярко́вічамі |
М. |
Мярко́вічах |