узнепако́ены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узнепако́ены |
узнепако́еная |
узнепако́енае |
узнепако́еныя |
| Р. |
узнепако́енага |
узнепако́енай узнепако́енае |
узнепако́енага |
узнепако́еных |
| Д. |
узнепако́енаму |
узнепако́енай |
узнепако́енаму |
узнепако́еным |
| В. |
узнепако́ены (неадуш.) узнепако́енага (адуш.) |
узнепако́еную |
узнепако́енае |
узнепако́еныя (неадуш.) узнепако́еных (адуш.) |
| Т. |
узнепако́еным |
узнепако́енай узнепако́енаю |
узнепако́еным |
узнепако́енымі |
| М. |
узнепако́еным |
узнепако́енай |
узнепако́еным |
узнепако́еных |
Кароткая форма: узнепако́ена.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
узнепако́іцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узнепако́юся |
узнепако́імся |
| 2-я ас. |
узнепако́ішся |
узнепако́іцеся |
| 3-я ас. |
узнепако́іцца |
узнепако́яцца |
| Прошлы час |
| м. |
узнепако́іўся |
узнепако́іліся |
| ж. |
узнепако́ілася |
| н. |
узнепако́ілася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
узнепако́іўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
узнепако́іць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узнепако́ю |
узнепако́ім |
| 2-я ас. |
узнепако́іш |
узнепако́іце |
| 3-я ас. |
узнепако́іць |
узнепако́яць |
| Прошлы час |
| м. |
узнепако́іў |
узнепако́ілі |
| ж. |
узнепако́іла |
| н. |
узнепако́іла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
узнепако́й |
узнепако́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
узнепако́іўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
узнервава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
узнервава́насць |
| Р. |
узнервава́насці |
| Д. |
узнервава́насці |
| В. |
узнервава́насць |
| Т. |
узнервава́насцю |
| М. |
узнервава́насці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
узнервава́ны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узнервава́ны |
узнервава́ная |
узнервава́нае |
узнервава́ныя |
| Р. |
узнервава́нага |
узнервава́най узнервава́нае |
узнервава́нага |
узнервава́ных |
| Д. |
узнервава́наму |
узнервава́най |
узнервава́наму |
узнервава́ным |
| В. |
узнервава́ны (неадуш.) узнервава́нага (адуш.) |
узнервава́ную |
узнервава́нае |
узнервава́ныя (неадуш.) узнервава́ных (адуш.) |
| Т. |
узнервава́ным |
узнервава́най узнервава́наю |
узнервава́ным |
узнервава́нымі |
| М. |
узнервава́ным |
узнервава́най |
узнервава́ным |
узнервава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
узнервава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узнервава́ны |
узнервава́ная |
узнервава́нае |
узнервава́ныя |
| Р. |
узнервава́нага |
узнервава́най узнервава́нае |
узнервава́нага |
узнервава́ных |
| Д. |
узнервава́наму |
узнервава́най |
узнервава́наму |
узнервава́ным |
| В. |
узнервава́ны (неадуш.) узнервава́нага (адуш.) |
узнервава́ную |
узнервава́нае |
узнервава́ныя (неадуш.) узнервава́ных (адуш.) |
| Т. |
узнервава́ным |
узнервава́най узнервава́наю |
узнервава́ным |
узнервава́нымі |
| М. |
узнервава́ным |
узнервава́най |
узнервава́ным |
узнервава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
узнервава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узнервава́ны |
узнервава́ная |
узнервава́нае |
узнервава́ныя |
| Р. |
узнервава́нага |
узнервава́най узнервава́нае |
узнервава́нага |
узнервава́ных |
| Д. |
узнервава́наму |
узнервава́най |
узнервава́наму |
узнервава́ным |
| В. |
узнервава́ны (неадуш.) узнервава́нага (адуш.) |
узнервава́ную |
узнервава́нае |
узнервава́ныя (неадуш.) узнервава́ных (адуш.) |
| Т. |
узнервава́ным |
узнервава́най узнервава́наю |
узнервава́ным |
узнервава́нымі |
| М. |
узнервава́ным |
узнервава́най |
узнервава́ным |
узнервава́ных |
Кароткая форма: узнервава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
узнервава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узнерву́юся |
узнерву́емся |
| 2-я ас. |
узнерву́ешся |
узнерву́ецеся |
| 3-я ас. |
узнерву́ецца |
узнерву́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
узнервава́ўся |
узнервава́ліся |
| ж. |
узнервава́лася |
| н. |
узнервава́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
узнерву́йся |
узнерву́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
узнервава́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
узнервава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узнерву́ю |
узнерву́ем |
| 2-я ас. |
узнерву́еш |
узнерву́еце |
| 3-я ас. |
узнерву́е |
узнерву́юць |
| Прошлы час |
| м. |
узнервава́ў |
узнервава́лі |
| ж. |
узнервава́ла |
| н. |
узнервава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
узнерву́й |
узнерву́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
узнервава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
узне́сенне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
узне́сенне |
| Р. |
узне́сення |
| Д. |
узне́сенню |
| В. |
узне́сенне |
| Т. |
узне́сеннем |
| М. |
узне́сенні |
Крыніцы:
piskunou2012.