вартаўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вартаўні́к |
вартаўнікі́ |
Р. |
вартаўніка́ |
вартаўніко́ў |
Д. |
вартаўніку́ |
вартаўніка́м |
В. |
вартаўніка́ |
вартаўніко́ў |
Т. |
вартаўніко́м |
вартаўніка́мі |
М. |
вартаўніку́ |
вартаўніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вартаўні́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вартаўні́ца |
вартаўні́цы |
Р. |
вартаўні́цы |
вартаўні́ц |
Д. |
вартаўні́цы |
вартаўні́цам |
В. |
вартаўні́цу |
вартаўні́ц |
Т. |
вартаўні́цай вартаўні́цаю |
вартаўні́цамі |
М. |
вартаўні́цы |
вартаўні́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вартаўні́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вартаўні́цкі |
вартаўні́цкая |
вартаўні́цкае |
вартаўні́цкія |
Р. |
вартаўні́цкага |
вартаўні́цкай вартаўні́цкае |
вартаўні́цкага |
вартаўні́цкіх |
Д. |
вартаўні́цкаму |
вартаўні́цкай |
вартаўні́цкаму |
вартаўні́цкім |
В. |
вартаўні́цкі (неадуш.) вартаўні́цкага (адуш.) |
вартаўні́цкую |
вартаўні́цкае |
вартаўні́цкія (неадуш.) вартаўні́цкіх (адуш.) |
Т. |
вартаўні́цкім |
вартаўні́цкай вартаўні́цкаю |
вартаўні́цкім |
вартаўні́цкімі |
М. |
вартаўні́цкім |
вартаўні́цкай |
вартаўні́цкім |
вартаўні́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
вартаўні́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
вартаўні́цтва |
Р. |
вартаўні́цтва |
Д. |
вартаўні́цтву |
В. |
вартаўні́цтва |
Т. |
вартаўні́цтвам |
М. |
вартаўні́цтве |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вартаўні́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вартаўні́чка |
вартаўні́чкі |
Р. |
вартаўні́чкі |
вартаўні́чак |
Д. |
вартаўні́чцы |
вартаўні́чкам |
В. |
вартаўні́чку |
вартаўні́чак |
Т. |
вартаўні́чкай вартаўні́чкаю |
вартаўні́чкамі |
М. |
вартаўні́чцы |
вартаўні́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вартаўні́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вартаўні́чы |
вартаўні́чая |
вартаўні́чае |
вартаўні́чыя |
Р. |
вартаўні́чага |
вартаўні́чай вартаўні́чае |
вартаўні́чага |
вартаўні́чых |
Д. |
вартаўні́чаму |
вартаўні́чай |
вартаўні́чаму |
вартаўні́чым |
В. |
вартаўні́чы (неадуш.) вартаўні́чага (адуш.) |
вартаўні́чую |
вартаўні́чае |
вартаўні́чыя (неадуш.) вартаўні́чых (адуш.) |
Т. |
вартаўні́чым |
вартаўні́чай вартаўні́чаю |
вартаўні́чым |
вартаўні́чымі |
М. |
вартаўні́чым |
вартаўні́чай |
вартаўні́чым |
вартаўні́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вартаўні́чыха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вартаўні́чыха |
вартаўні́чыхі |
Р. |
вартаўні́чыхі |
вартаўні́чых |
Д. |
вартаўні́чысе |
вартаўні́чыхам |
В. |
вартаўні́чыху |
вартаўні́чых |
Т. |
вартаўні́чыхай вартаўні́чыхаю |
вартаўні́чыхамі |
М. |
вартаўні́чысе |
вартаўні́чыхах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012.
Вартачы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Вартачы́ |
Р. |
Вартачо́ў |
Д. |
Вартача́м |
В. |
Вартачы́ |
Т. |
Вартача́мі |
М. |
Вартача́х |
варто́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
варто́ўнасць |
варто́ўнасці |
Р. |
варто́ўнасці |
варто́ўнасцяў варто́ўнасцей |
Д. |
варто́ўнасці |
варто́ўнасцям |
В. |
варто́ўнасць |
варто́ўнасці |
Т. |
варто́ўнасцю |
варто́ўнасцямі |
М. |
варто́ўнасці |
варто́ўнасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.