накіпячо́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
накіпячо́ны |
накіпячо́ная |
накіпячо́нае |
накіпячо́ныя |
Р. |
накіпячо́нага |
накіпячо́най накіпячо́нае |
накіпячо́нага |
накіпячо́ных |
Д. |
накіпячо́наму |
накіпячо́най |
накіпячо́наму |
накіпячо́ным |
В. |
накіпячо́ны (неадуш.) накіпячо́нага (адуш.) |
накіпячо́ную |
накіпячо́нае |
накіпячо́ныя (неадуш.) накіпячо́ных (адуш.) |
Т. |
накіпячо́ным |
накіпячо́най накіпячо́наю |
накіпячо́ным |
накіпячо́нымі |
М. |
накіпячо́ным |
накіпячо́най |
накіпячо́ным |
накіпячо́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
накіпячо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
накіпячо́ны |
накіпячо́ная |
накіпячо́нае |
накіпячо́ныя |
Р. |
накіпячо́нага |
накіпячо́най накіпячо́нае |
накіпячо́нага |
накіпячо́ных |
Д. |
накіпячо́наму |
накіпячо́най |
накіпячо́наму |
накіпячо́ным |
В. |
накіпячо́ны (неадуш.) накіпячо́нага (адуш.) |
накіпячо́ную |
накіпячо́нае |
накіпячо́ныя (неадуш.) накіпячо́ных (адуш.) |
Т. |
накіпячо́ным |
накіпячо́най накіпячо́наю |
накіпячо́ным |
накіпячо́нымі |
М. |
накіпячо́ным |
накіпячо́най |
накіпячо́ным |
накіпячо́ных |
Кароткая форма: накіпячо́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
накірава́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
накірава́льнасць |
Р. |
накірава́льнасці |
Д. |
накірава́льнасці |
В. |
накірава́льнасць |
Т. |
накірава́льнасцю |
М. |
накірава́льнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
накірава́льная
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
ж. |
Н. |
накірава́льная |
Р. |
накірава́льнай |
Д. |
накірава́льнай |
В. |
накірава́льную |
Т. |
накірава́льнай накірава́льнаю |
М. |
накірава́льнай |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012.
накірава́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
накірава́льнік |
накірава́льнікі |
Р. |
накірава́льніка |
накірава́льнікаў |
Д. |
накірава́льніку |
накірава́льнікам |
В. |
накірава́льнік |
накірава́льнікі |
Т. |
накірава́льнікам |
накірава́льнікамі |
М. |
накірава́льніку |
накірава́льніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
накірава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
накірава́льны |
накірава́льная |
накірава́льнае |
накірава́льныя |
Р. |
накірава́льнага |
накірава́льнай накірава́льнае |
накірава́льнага |
накірава́льных |
Д. |
накірава́льнаму |
накірава́льнай |
накірава́льнаму |
накірава́льным |
В. |
накірава́льны (неадуш.) накірава́льнага (адуш.) |
накірава́льную |
накірава́льнае |
накірава́льныя (неадуш.) накірава́льных (адуш.) |
Т. |
накірава́льным |
накірава́льнай накірава́льнаю |
накірава́льным |
накірава́льнымі |
М. |
накірава́льным |
накірава́льнай |
накірава́льным |
накірава́льных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
накірава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
накірава́насць |
Р. |
накірава́насці |
Д. |
накірава́насці |
В. |
накірава́насць |
Т. |
накірава́насцю |
М. |
накірава́насці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
накірава́на-рассе́йвальны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
накірава́на-рассе́йвальны |
накірава́на-рассе́йвальная |
накірава́на-рассе́йвальнае |
накірава́на-рассе́йвальныя |
Р. |
накірава́на-рассе́йвальнага |
накірава́на-рассе́йвальнай накірава́на-рассе́йвальнае |
накірава́на-рассе́йвальнага |
накірава́на-рассе́йвальных |
Д. |
накірава́на-рассе́йвальнаму |
накірава́на-рассе́йвальнай |
накірава́на-рассе́йвальнаму |
накірава́на-рассе́йвальным |
В. |
накірава́на-рассе́йвальны (неадуш.) накірава́на-рассе́йвальнага (адуш.) |
накірава́на-рассе́йвальную |
накірава́на-рассе́йвальнае |
накірава́на-рассе́йвальныя (неадуш.) накірава́на-рассе́йвальных (адуш.) |
Т. |
накірава́на-рассе́йвальным |
накірава́на-рассе́йвальнай накірава́на-рассе́йвальнаю |
накірава́на-рассе́йвальным |
накірава́на-рассе́йвальнымі |
М. |
накірава́на-рассе́йвальным |
накірава́на-рассе́йвальнай |
накірава́на-рассе́йвальным |
накірава́на-рассе́йвальных |
Крыніцы:
piskunou2012.
накірава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
накірава́нне |
Р. |
накірава́ння |
Д. |
накірава́нню |
В. |
накірава́нне |
Т. |
накірава́ннем |
М. |
накірава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
накірава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
накірава́ны |
накірава́ная |
накірава́нае |
накірава́ныя |
Р. |
накірава́нага |
накірава́най накірава́нае |
накірава́нага |
накірава́ных |
Д. |
накірава́наму |
накірава́най |
накірава́наму |
накірава́ным |
В. |
накірава́ны (неадуш.) накірава́нага (адуш.) |
накірава́ную |
накірава́нае |
накірава́ныя (неадуш.) накірава́ных (адуш.) |
Т. |
накірава́ным |
накірава́най накірава́наю |
накірава́ным |
накірава́нымі |
М. |
накірава́ным |
накірава́най |
накірава́ным |
накірава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.