растра́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
растра́чаны |
растра́чаная |
растра́чанае |
растра́чаныя |
| Р. |
растра́чанага |
растра́чанай растра́чанае |
растра́чанага |
растра́чаных |
| Д. |
растра́чанаму |
растра́чанай |
растра́чанаму |
растра́чаным |
| В. |
растра́чаны (неадуш.) растра́чанага (адуш.) |
растра́чаную |
растра́чанае |
растра́чаныя (неадуш.) растра́чаных (адуш.) |
| Т. |
растра́чаным |
растра́чанай растра́чанаю |
растра́чаным |
растра́чанымі |
| М. |
растра́чаным |
растра́чанай |
растра́чаным |
растра́чаных |
Кароткая форма: растра́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
растра́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
растра́чванне |
| Р. |
растра́чвання |
| Д. |
растра́чванню |
| В. |
растра́чванне |
| Т. |
растра́чваннем |
| М. |
растра́чванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
растра́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
растра́чваюся |
растра́чваемся |
| 2-я ас. |
растра́чваешся |
растра́чваецеся |
| 3-я ас. |
растра́чваецца |
растра́чваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
растра́чваўся |
растра́чваліся |
| ж. |
растра́чвалася |
| н. |
растра́чвалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
растра́чвайся |
растра́чвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
растра́чваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
растра́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
растра́чваю |
растра́чваем |
| 2-я ас. |
растра́чваеш |
растра́чваеце |
| 3-я ас. |
растра́чвае |
растра́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
растра́чваў |
растра́чвалі |
| ж. |
растра́чвала |
| н. |
растра́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
растра́чвай |
растра́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
растра́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
растро́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
растро́п |
| Р. |
растро́пу |
| Д. |
растро́пу |
| В. |
растро́п |
| Т. |
растро́пам |
| М. |
растро́пе |
Крыніцы:
piskunou2012.
растро́па
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
растро́па |
растро́пы |
| Р. |
растро́пы |
растро́п |
| Д. |
растро́пе |
растро́пам |
| В. |
растро́пу |
растро́п |
| Т. |
растро́пай растро́паю |
растро́памі |
| М. |
растро́пе |
растро́пах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
растро́па
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
растро́па |
растро́пы |
| Р. |
растро́пы |
растро́п |
| Д. |
растро́пу |
растро́пам |
| В. |
растро́пу |
растро́п |
| Т. |
растро́пам |
растро́памі |
| М. |
растро́пе |
растро́пах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
растру́б
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
растру́б |
растру́бы |
| Р. |
растру́ба |
растру́баў |
| Д. |
растру́бу |
растру́бам |
| В. |
растру́б |
растру́бы |
| Т. |
растру́бам |
растру́бамі |
| М. |
растру́бе |
растру́бах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
раструбі́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
раструблю́ |
растру́бім |
| 2-я ас. |
растру́біш |
растру́біце |
| 3-я ас. |
растру́біць |
растру́бяць |
| Прошлы час |
| м. |
раструбі́ў |
раструбі́лі |
| ж. |
раструбі́ла |
| н. |
раструбі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
раструбі́ |
раструбі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
раструбі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.