асуро́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асуро́чаны |
асуро́чаная |
асуро́чанае |
асуро́чаныя |
| Р. |
асуро́чанага |
асуро́чанай асуро́чанае |
асуро́чанага |
асуро́чаных |
| Д. |
асуро́чанаму |
асуро́чанай |
асуро́чанаму |
асуро́чаным |
| В. |
асуро́чаны (неадуш.) асуро́чанага (адуш.) |
асуро́чаную |
асуро́чанае |
асуро́чаныя (неадуш.) асуро́чаных (адуш.) |
| Т. |
асуро́чаным |
асуро́чанай асуро́чанаю |
асуро́чаным |
асуро́чанымі |
| М. |
асуро́чаным |
асуро́чанай |
асуро́чаным |
асуро́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
асуро́чваць
‘прыносіць няшчасце, псаваць каго-небудзь, што-небудзь ліхім вокам’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асуро́чваю |
асуро́чваем |
| 2-я ас. |
асуро́чваеш |
асуро́чваеце |
| 3-я ас. |
асуро́чвае |
асуро́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
асуро́чваў |
асуро́чвалі |
| ж. |
асуро́чвала |
| н. |
асуро́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асуро́чвай |
асуро́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
асуро́чваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
асуро́чыць
‘прынесці няшчасце, папсаваць каго-небудзь, што-небудзь ліхім вокам’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асуро́чу |
асуро́чым |
| 2-я ас. |
асуро́чыш |
асуро́чыце |
| 3-я ас. |
асуро́чыць |
асуро́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
асуро́чыў |
асуро́чылі |
| ж. |
асуро́чыла |
| н. |
асуро́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асуро́ч |
асуро́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
асуро́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
асуча́снена
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| асуча́снена |
- |
- |
асуча́сненне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асуча́сненне |
| Р. |
асуча́снення |
| Д. |
асуча́сненню |
| В. |
асуча́сненне |
| Т. |
асуча́сненнем |
| М. |
асуча́сненні |
Крыніцы:
piskunou2012.
асуча́снены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асуча́снены |
асуча́сненая |
асуча́сненае |
асуча́сненыя |
| Р. |
асуча́сненага |
асуча́сненай асуча́сненае |
асуча́сненага |
асуча́сненых |
| Д. |
асуча́сненаму |
асуча́сненай |
асуча́сненаму |
асуча́сненым |
| В. |
асуча́снены (неадуш.) асуча́сненага (адуш.) |
асуча́сненую |
асуча́сненае |
асуча́сненыя (неадуш.) асуча́сненых (адуш.) |
| Т. |
асуча́сненым |
асуча́сненай асуча́сненаю |
асуча́сненым |
асуча́сненымі |
| М. |
асуча́сненым |
асуча́сненай |
асуча́сненым |
асуча́сненых |
Кароткая форма: асуча́снена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
асуча́сніванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асуча́сніванне |
| Р. |
асуча́снівання |
| Д. |
асуча́сніванню |
| В. |
асуча́сніванне |
| Т. |
асуча́сніваннем |
| М. |
асуча́сніванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
асуча́снівацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асуча́сніваюся |
асуча́сніваемся |
| 2-я ас. |
асуча́сніваешся |
асуча́сніваецеся |
| 3-я ас. |
асуча́сніваецца |
асуча́сніваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
асуча́сніваўся |
асуча́сніваліся |
| ж. |
асуча́снівалася |
| н. |
асуча́снівалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асуча́снівайся |
асуча́снівайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
асуча́сніваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
асуча́сніваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асуча́сніваю |
асуча́сніваем |
| 2-я ас. |
асуча́сніваеш |
асуча́сніваеце |
| 3-я ас. |
асуча́снівае |
асуча́сніваюць |
| Прошлы час |
| м. |
асуча́сніваў |
асуча́снівалі |
| ж. |
асуча́снівала |
| н. |
асуча́снівала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асуча́снівай |
асуча́снівайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
асуча́сніваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.