Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а б в г д ж з к л м н п р с т ў ф х ц ш ю

а г ж з к л м н о с т ф ц ч ш ы э ’

ю́ркнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	ю́ркну	ю́ркнем
2-я ас.	ю́ркнеш	ю́ркнеце
3-я ас.	ю́ркне	ю́ркнуць
Прошлы час
м.	ю́ркнуў	ю́ркнулі
ж.	ю́ркнула
н.	ю́ркнула
Загадны лад
2-я ас.	ю́ркні	ю́ркніце
Дзеепрыслоўе
прош. час	ю́ркнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Юрко́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	Юрко́вічы
Р.	Юрко́віч Юрко́вічаў
Д.	Юрко́вічам
В.	Юрко́вічы
Т.	Юрко́вічамі
М.	Юрко́вічах

Юрко́ўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Юрко́ўшчына
Р.	Юрко́ўшчыны
Д.	Юрко́ўшчыне
В.	Юрко́ўшчыну
Т.	Юрко́ўшчынай Юрко́ўшчынаю
М.	Юрко́ўшчыне