Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмнопртухчыэ-
аеіоыэя

шва́гра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шва́гра шва́гры
Р. шва́гра шва́граў
Д. шва́гру шва́грам
В. шва́гра шва́граў
Т. шва́грам шва́грамі
М. шва́гру шва́грах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

шва́граў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шва́граў шва́грава шва́грава шва́гравы
Р. шва́гравага шва́гравай
шва́гравае		 шва́гравага шва́гравых
Д. шва́граваму шва́гравай шва́граваму шва́гравым
В. шва́граў (неадуш.)
шва́гравага (адуш.)		 шва́граву шва́грава шва́гравы (неадуш.)
шва́гравых (адуш.)
Т. шва́гравым шва́гравай
шва́граваю		 шва́гравым шва́гравымі
М. шва́гравым шва́гравай шва́гравым шва́гравых

Крыніцы: prym2009, sbm2012, tsbm1984.

швагру́сь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. швагру́сь швагру́сі
Р. швагру́ся швагру́сяў
Д. швагру́сю швагру́сям
В. швагру́ся швагру́сяў
Т. швагру́сем швагру́сямі
М. швагру́сі швагру́сях

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

швагрэ́ня

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. швагрэ́ня швагрэ́ні
Р. швагрэ́ні швагрэ́нь
Д. швагрэ́ні швагрэ́ням
В. швагрэ́ню швагрэ́нь
Т. швагрэ́няй
швагрэ́няю		 швагрэ́нямі
М. швагрэ́ні швагрэ́нях

Крыніцы: piskunou2012.

шва́ечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шва́ечны шва́ечная шва́ечнае шва́ечныя
Р. шва́ечнага шва́ечнай
шва́ечнае		 шва́ечнага шва́ечных
Д. шва́ечнаму шва́ечнай шва́ечнаму шва́ечным
В. шва́ечны
шва́ечнага		 шва́ечную шва́ечнае шва́ечныя
шва́ечных
Т. шва́ечным шва́ечнай
шва́ечнаю		 шва́ечным шва́ечнымі
М. шва́ечным шва́ечнай шва́ечным шва́ечных

Крыніцы: tsblm1996.

шва́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шва́йка шва́йкі
Р. шва́йкі шва́ек
Д. шва́йцы шва́йкам
В. шва́йку шва́йкі
Т. шва́йкай
шва́йкаю		 шва́йкамі
М. шва́йцы шва́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Шва́кшты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Шва́кшты
Р. Шва́кшт
Шва́кштаў
Д. Шва́кштам
В. Шва́кшты
Т. Шва́кштамі
М. Шва́кштах

шва́льня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шва́льня шва́льні
Р. шва́льні шва́лень
шва́льняў
Д. шва́льні шва́льням
В. шва́льню шва́льні
Т. шва́льняй
шва́льняю		 шва́льнямі
М. шва́льні шва́льнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

шва́нк

‘расказ’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шва́нк шва́нкі
Р. шва́нку шва́нкаў
Д. шва́нку шва́нкам
В. шва́нк шва́нкі
Т. шва́нкам шва́нкамі
М. шва́нку шва́нках

Крыніцы: piskunou2012.

шванкава́ць

‘бракаваць, быць дрэнным (здароўе, надвор'е шванкуе)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. шванку́е шванку́юць
Прошлы час
м. шванкава́ў шванкава́лі
ж. шванкава́ла
н. шванкава́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час шванку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.