хабарадава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хабарадава́льнік |
хабарадава́льнікі |
Р. |
хабарадава́льніка |
хабарадава́льнікаў |
Д. |
хабарадава́льніку |
хабарадава́льнікам |
В. |
хабарадава́льніка |
хабарадава́льнікаў |
Т. |
хабарадава́льнікам |
хабарадава́льнікамі |
М. |
хабарадава́льніку |
хабарадава́льніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
хабарадава́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хабарадава́льніца |
хабарадава́льніцы |
Р. |
хабарадава́льніцы |
хабарадава́льніц |
Д. |
хабарадава́льніцы |
хабарадава́льніцам |
В. |
хабарадава́льніцу |
хабарадава́льніц |
Т. |
хабарадава́льніцай хабарадава́льніцаю |
хабарадава́льніцамі |
М. |
хабарадава́льніцы |
хабарадава́льніцах |
Крыніцы:
tsblm1996.
Хаба́раўск
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Хаба́раўск |
Р. |
Хаба́раўска |
Д. |
Хаба́раўску |
В. |
Хаба́раўск |
Т. |
Хаба́раўскам |
М. |
Хаба́раўску |
ха́барнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ха́барнік |
ха́барнікі |
Р. |
ха́барніка |
ха́барнікаў |
Д. |
ха́барніку |
ха́барнікам |
В. |
ха́барніка |
ха́барнікаў |
Т. |
ха́барнікам |
ха́барнікамі |
М. |
ха́барніку |
ха́барніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ха́барніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ха́барніца |
ха́барніцы |
Р. |
ха́барніцы |
ха́барніц |
Д. |
ха́барніцы |
ха́барніцам |
В. |
ха́барніцу |
ха́барніц |
Т. |
ха́барніцай ха́барніцаю |
ха́барніцамі |
М. |
ха́барніцы |
ха́барніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ха́барніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ха́барніцкі |
ха́барніцкая |
ха́барніцкае |
ха́барніцкія |
Р. |
ха́барніцкага |
ха́барніцкай ха́барніцкае |
ха́барніцкага |
ха́барніцкіх |
Д. |
ха́барніцкаму |
ха́барніцкай |
ха́барніцкаму |
ха́барніцкім |
В. |
ха́барніцкі (неадуш.) ха́барніцкага (адуш.) |
ха́барніцкую |
ха́барніцкае |
ха́барніцкія (неадуш.) ха́барніцкіх (адуш.) |
Т. |
ха́барніцкім |
ха́барніцкай ха́барніцкаю |
ха́барніцкім |
ха́барніцкімі |
М. |
ха́барніцкім |
ха́барніцкай |
ха́барніцкім |
ха́барніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ха́барніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ха́барніцтва |
Р. |
ха́барніцтва |
Д. |
ха́барніцтву |
В. |
ха́барніцтва |
Т. |
ха́барніцтвам |
М. |
ха́барніцтве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ха́барнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ха́барнічаю |
ха́барнічаем |
2-я ас. |
ха́барнічаеш |
ха́барнічаеце |
3-я ас. |
ха́барнічае |
ха́барнічаюць |
Прошлы час |
м. |
ха́барнічаў |
ха́барнічалі |
ж. |
ха́барнічала |
н. |
ха́барнічала |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ха́барнічаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
хабатко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
хабатко́вы |
хабатко́вая |
хабатко́вае |
хабатко́выя |
Р. |
хабатко́вага |
хабатко́вай хабатко́вае |
хабатко́вага |
хабатко́вых |
Д. |
хабатко́ваму |
хабатко́вай |
хабатко́ваму |
хабатко́вым |
В. |
хабатко́вы (неадуш.) |
хабатко́вую |
хабатко́вае |
хабатко́выя (неадуш.) |
Т. |
хабатко́вым |
хабатко́вай хабатко́ваю |
хабатко́вым |
хабатко́вымі |
М. |
хабатко́вым |
хабатко́вай |
хабатко́вым |
хабатко́вых |
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.